ໃນຄວາມກວ້າງໃຫຍ່ຂອງພະຄໍາພີ, ກຸ່ມລັກສະນະພິເສດໄດ້ປະກົດຕົວອອກມາຜູ້ທີ່ໄດ້ປະຖິ້ມເຄື່ອງຫມາຍທີ່ບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດຊາດ: ວິລະຊົນຂອງພະຄໍາພີ. ຕົວລະຄອນເຫຼົ່ານີ້, ໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງເລື່ອງລາວ ແລະ ປະສົບການຂອງເຂົາເຈົ້າ, ດົນໃຈພວກເຮົາດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ, ສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມສັດຊື່ຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຮັບໃຊ້ເປັນ beacons ຂອງແສງສະຫວ່າງ ໃນຄວາມມືດຂອງເວລາທີ່ຜ່ານມາ. ເມື່ອພວກເຮົາເຈາະເລິກເຂົ້າໄປໃນຫນ້າຂອງຫນັງສືສັກສິດນີ້, ພວກເຮົາພົບກັບຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງທີ່ໄດ້ຖືກເອີ້ນຈາກພຣະເຈົ້າໃຫ້ປະຕິບັດພາລະກິດຂ້າມແດນແລະປົກປ້ອງຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ບໍ່ເຄີຍປ່ຽນແປງ. ແລະຄົ້ນພົບຂໍ້ຄວາມທີ່ມີຄຸນຄ່າທີ່ພວກເຂົາຍັງໃຫ້ພວກເຮົາໃນມື້ນີ້.
ດັດສະນີຂອງເນື້ອໃນ
1. ສະຕິປັນຍາທີ່ດົນໃຈຂອງໂມເຊ ແລະຄວາມເປັນຜູ້ນໍາທີ່ເປັນແບບຢ່າງຂອງລາວ
ໃນປະຫວັດສາດຂອງພຣະຄໍາພີ, ໂມເຊໂດດເດັ່ນເປັນຜູ້ນໍາທີ່ດົນໃຈແລະສະຫລາດທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່. ການເປັນແບບຢ່າງຂອງການນຳພາ ແລະ ສະຕິປັນຍາທີ່ເລິກຊຶ້ງຂອງເພິ່ນສືບຕໍ່ເປັນແຫຼ່ງດົນໃຈມາຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້. ໂມເຊບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຜູ້ນຳທາງການເມືອງແລະການທະຫານເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປັນຜູ້ຊີ້ນຳທາງວິນຍານສຳລັບປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ. ສະຕິປັນຍາຂອງລາວໄດ້ຂ້າມຂອບເຂດທາງກາຍຍະພາບ, ເປີດເສັ້ນທາງສໍາລັບການເຕີບໂຕແລະການສົ່ງເສີມສະຫວັດດີການຂອງຊຸມຊົນຂອງລາວ.
ການນໍາພາຂອງໂມເຊບໍ່ພຽງແຕ່ອີງໃສ່ຄວາມສາມາດໃນການຕັດສິນໃຈທີ່ຍາກລໍາບາກເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນຄວາມສາມາດໃນການສື່ສານຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ສະຕິປັນຍາຂອງລາວຢູ່ໃນຄວາມສາມາດໃນການຟັງແລະເຂົ້າໃຈຄວາມຕ້ອງການຂອງປະຊາຊົນຂອງລາວ, ສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ຊັດເຈນແລະນໍາພາຊຸມຊົນຂອງລາວໄປສູ່ຄວາມສະຫວັດດີການລວມ. ໂມເຊເປັນຜູ້ນຳທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ເວົ້າດ້ວຍຄຳເວົ້າເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງມີການກະທຳ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄຳໝັ້ນສັນຍາ ແລະ ການອຸທິດຕົນໃນການນຳພາປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນໄປສູ່ແຜ່ນດິນແຫ່ງສັນຍາ.
ນອກເໜືອໄປຈາກການນຳທີ່ເປັນແບບຢ່າງຂອງລາວແລ້ວ, ໂມເຊຍັງມີສາຍພົວພັນອັນເລິກຊຶ້ງກັບສະຫວັນ. ສະຕິປັນຍາຂອງລາວແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມເຊື່ອຂອງລາວແລະຄວາມສໍາພັນຂອງລາວກັບພຣະເຈົ້າ. ຜ່ານການອະທິຖານແລະສະມາທິເປັນເວລາດົນນານ, ໂມເຊໄດ້ພົບເຫັນການຊີ້ນຳທີ່ຈຳເປັນເພື່ອປະເຊີນກັບການທ້າທາຍທີ່ໄດ້ນຳສະເໜີຕໍ່ຜູ້ຄົນຂອງເພິ່ນ. ສະຕິປັນຍາທາງວິນຍານຂອງລາວໄດ້ສະທ້ອນເຖິງຄວາມສາມາດໃນການຕັດສິນໃຈເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊຸມຊົນຂອງລາວແລະຄວາມສາມາດໃນການຮັກສາສັດທາແລະຄວາມສາມັກຄີລະຫວ່າງປະຊາຊົນຂອງລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະຄວາມທຸກທໍລະມານ.
2. ດາວິດ: ຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ກ້າຫານໄດ້ຫັນເປັນກະສັດ
ເລື່ອງທີ່ໜ້າສົນໃຈຂອງດາວິດເຮັດໃຫ້ເຮົາຈົມຢູ່ໃນຊີວິດຂອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ໄປຈາກການເປັນຄົນລ້ຽງແກະທີ່ຖ່ອມຕົວຈົນກາຍເປັນກະສັດທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂອງອິດສະລາແອນ. ຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມເປັນຜູ້ນໍາພາຂອງລາວແມ່ນກຸນແຈສໍາຄັນຕໍ່ການຂຶ້ນສູ່ບັນລັງ, ແຕ່ຍັງສັດທາອັນເລິກເຊິ່ງຂອງລາວໃນພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມກ້າຫານຂອງລາວຫຼາຍຄັ້ງ, ປະເຊີນໜ້າກັບສັດຕູທີ່ໜ້າຢ້ານກົວເຊັ່ນ: ໂກລີອາດຍັກ ແລະ ປົກປ້ອງປະຊາຊົນຂອງລາວດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈ. , ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນຄວາມສາມາດຂອງລາວໃນການຕັດສິນໃຈທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແລະປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍໃນການປົກຄອງປະເທດຊາດ.
ການເປັນກະສັດຂອງດາວິດບໍ່ແມ່ນເຫດການບັງເອີນ. ມັນແມ່ນຜົນຂອງພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າແລະການຮັບຮູ້ໂດຍປະຊາຊົນວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ສືບທອດທີ່ສົມຄວນທີ່ຈະບັນລັງ. ຄວາມສາມາດໃນການປົກຄອງດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທຳແລະສະຕິປັນຍາໄດ້ປາກົດໃຫ້ເຫັນໃນວິທີທີ່ພະອົງຊີ້ນຳອິດສະລາແອນ, ສ້າງການປະຕິຮູບແລະນຳຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃຫ້ແກ່ຊາດ. ດາວິດໄດ້ກາຍເປັນສັນຍະລັກແຫ່ງຄວາມຫວັງແລະຄວາມສາມັກຄີສຳລັບປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ, ແລະການປົກຄອງຂອງເພິ່ນໄດ້ປະຖິ້ມມໍລະດົກທີ່ຍັງຄົງຢູ່ມາຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້.
3. ຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງຂອງອັບຣາຮາມແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈສູງສຸດໃນພຣະເຈົ້າ
ອັບຣາຮາມ, ທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມພໍ່ແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ, ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດົນໃຈຂອງຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າຢ່າງບໍ່ປ່ຽນແປງ. ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງລາວ, ລາວປະເຊີນກັບການທົດລອງແລະການທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ລາວບໍ່ເຄີຍຢຸດຄວາມເຊື່ອໃນຄວາມສັດຊື່ແລະອໍານາດຂອງພຣະຜູ້ສ້າງຂອງລາວ. ຜ່ານເລື່ອງລາວຂອງລາວ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ບົດຮຽນທີ່ມີຄ່າໃນການພັດທະນາຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພະເຈົ້າ.
ຄວາມເຊື່ອຂອງອັບຣາຮາມມີລັກສະນະເປັນການເພິ່ງພາອາໄສພຣະເຈົ້າຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ພຣະເຈົ້າເປັນກະແຈທີ່ຈະບັນລຸຄຳສັນຍາ ແລະ ຈຸດປະສົງອັນສູງສົ່ງ.
ນອກເໜືອໄປຈາກການເພິ່ງພາອາໄສຂອງພຣະເຈົ້າແລ້ວ, ອັບລາຫາມຍັງໄດ້ຮັບການຍົກໃຫ້ເຫັນໃນການເຊື່ອຟັງຂອງເພິ່ນ. ເຖິງແມ່ນວ່າຄໍາແນະນໍາບາງຢ່າງຂອງພະເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີເຫດຜົນຫຼືຍາກທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມ, ລາວໄວ້ວາງໃຈວ່າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດສໍາລັບຊີວິດຂອງລາວ. ການເຊື່ອຟັງທີ່ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວຂອງເພິ່ນໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໝັ້ນໝາຍຂອງເພິ່ນຕໍ່ແຜນແຫ່ງສະຫວັນ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງເພິ່ນໃນສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ອັບຣາຮາມສອນພວກເຮົາວ່າການເຊື່ອຟັງເປັນການສະແດງອອກຢ່າງແທ້ຈິງຂອງຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ສ້າງຂອງພວກເຮົາ.
4. ໂຈເຊັບ: ແບບຢ່າງຂອງຄວາມຊື່ສັດແລະການໃຫ້ອະໄພໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ໂຈເຊັບເປັນລັກສະນະໃນພຣະຄໍາພີທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບຄວາມຊື່ສັດແລະການໃຫ້ອະໄພຂອງລາວໃນທ່າມກາງສະຖານະການທີ່ບໍ່ດີ. ເລື່ອງລາວໄດ້ສອນບົດຮຽນອັນລ້ຳຄ່າໃຫ້ເຮົາກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການຮັກສາຫຼັກທຳທາງສິນລະທຳຂອງເຮົາ ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກກໍ່ຕາມ. ຊີວິດຂອງໂຈເຊັບເປັນຕົວຢ່າງທີ່ມີອໍານາດຂອງວິທີການປະເຊີນກັບການທ້າທາຍດ້ວຍກຽດສັກສີແລະພຣະຄຸນ, ໄວ້ວາງໃຈວ່າພຣະເຈົ້າມີຈຸດປະສົງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າສໍາລັບຊີວິດຂອງພວກເຮົາ.
ເຖິງແມ່ນວ່າພີ່ນ້ອງຂອງລາວຖືກຂາຍໃຫ້ເປັນຂ້າທາດ, ແຕ່ໂຢເຊບກໍບໍ່ເຄີຍສູນເສຍຄວາມສັດຊື່ຂອງລາວ. ໃນບ້ານຂອງໂປຕີຟາ, ລາວຕໍ່ຕ້ານການລໍ້ລວງທາງເພດຢ່າງໝັ້ນຄົງ ແລະຍຶດໝັ້ນກັບຄຸນຄ່າຂອງລາວ. ຄວາມກ້າຫານ ແລະ ຄວາມນັບຖືຕົນເອງເຮັດໃຫ້ລາວຖືກຮັບຮູ້ ແລະ ເລື່ອນຕໍາແໜ່ງສິດອໍານາດ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຖືກຈໍາຄຸກຢ່າງບໍ່ຍຸຕິທໍາ, ໂຈເຊັບໄດ້ຮັກສາທັດສະນະຄະຕິຂອງການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ສະແຫວງຫາຄວາມສະຫວັດດີພາບຂອງຄົນອື່ນ. ລັກສະນະທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລາວ.
ເລື່ອງຂອງໂຈເຊັບດົນໃຈພວກເຮົາໃຫ້ເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງລາວ. ມັນກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ດຳລົງຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ໃນທຸກຂົງເຂດຂອງຊີວິດຂອງເຮົາ ແລະໃຫ້ອະໄພຜູ້ທີ່ໄດ້ທຳຮ້າຍເຮົາ. ໂດຍການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ເພີ່ມຄວາມສຳພັນກັບພະເຈົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງມີຄວາມສຳພັນກັບຄົນອື່ນນຳອີກ. ໃນເວລາທີ່ມີຄວາມທຸກຍາກລໍາບາກ, ເຮົາຕ້ອງຈື່ຈຳວ່າ ຄວາມສັດຊື່ ແລະ ການໃຫ້ອະໄພບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ປະເຊີນກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເຮັດໃຫ້ເຮົາເຕີບໂຕ ແລະ ຊອກຫາຈຸດປະສົງໃນທ່າມກາງເຂົາເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ເຮົາສະແຫວງຫາທີ່ຈະເປັນຄືໂຈເຊັບ, ເປັນແບບຢ່າງແຫ່ງຄວາມສັດຊື່ ແລະ ການໃຫ້ອະໄພໃນເວລາທີ່ມີຄວາມທຸກຍາກ.
5. Ruth ແລະ Naomi: ຄວາມຜູກພັນອັນເປັນນິດຂອງຄວາມສັດຊື່ແລະຄວາມອຸທິດຕົນ filial
ເລື່ອງຂອງ Ruth ແລະ Naomi ເປັນຕົວຢ່າງການເຄື່ອນໄຫວຂອງຄວາມຮັກແລະຄວາມຊື່ສັດທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງລະຫວ່າງແມ່ແລະລູກໃນຜົວ. ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຍາກລໍາບາກແລະການທົດລອງທີ່ເຂົາເຈົ້າປະເຊີນ, ຄວາມສໍາພັນຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໂດຍຜ່ານຄວາມຍາກລໍາບາກແລະກາຍເປັນຕົວຢ່າງສໍາລັບຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປ. ຄວາມຜູກພັນທີ່ສາມັກຄີກັນນັ້ນເລິກກວ່າເລືອດ; ມັນເປັນຄວາມຜູກພັນທາງວິນຍານທີ່ມີຮາກຖານຢູ່ໃນຄວາມເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນໂດຍບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ.
ຄວາມສັດຊື່ຂອງ Ruth ຕໍ່ນາໂອມີແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ. ເຖິງວ່າຜົວຕາຍໄປແລະສະພາບເສດຖະກິດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກກໍຕາມ, Ruth ເລືອກທີ່ຈະຢູ່ກັບນາໂອມີແລະເດີນຕໍ່ໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງນາງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ນາໂອມີ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຕົນເອງເປັນຜູ້ນໍາທີ່ສະຫຼາດແລະມີຄວາມຮັກຕໍ່ລຶດ, ສະເຫນີຄໍາແນະນໍາແລະການສະຫນັບສະຫນູນໃນເວລາທີ່ຕ້ອງການ.
ຕົວຢ່າງໃນຄຳພີໄບເບິນສອນເຮົາເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງຄວາມສັດຊື່ແລະຄວາມອຸທິດຕົນໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ຜ່ານທາງ Ruth ແລະ Naomi, ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເຫັນຄຸນຄ່າແລະຮູ້ຄຸນຄ່າຄວາມສຳພັນໃນຄອບຄົວ, ໂດຍຮັບຮູ້ວ່າຄວາມຮັກແລະການສະໜັບສະໜູນເຊິ່ງກັນແລະກັນເປັນສິ່ງຈຳເປັນໃນທຸກຂັ້ນຕອນຂອງຊີວິດ. ຂໍໃຫ້ເລື່ອງລາວອົດທົນເປັນການເຕືອນໃຈວ່າຄວາມສັດຊື່ແລະຄວາມອຸທິດຕົນອັນຊົ່ວນິລັນດອນສາມາດຂ້າມຜ່ານຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ.
6. ດານີເອນ ແລະ ປະຈັກພະຍານອັນກ້າຫານຂອງລາວກ່ຽວກັບຄວາມຊື່ສັດໃນຕ່າງປະເທດ
ໃນເລື່ອງຂອງພຣະຄໍາພີຂອງດານີເອນ, ພວກເຮົາພົບເຫັນ "ປະຈັກພະຍານອັນກ້າຫານຂອງຄວາມສັດຊື່" ໃນທ່າມກາງ "ຕ່າງປະເທດ." ດາ ນີ ເອນ ເປັນ ຜູ້ ຊາຍ ທີ່ ມີ ສັດ ທາ ທີ່ ບໍ່ ປ່ຽນ ແປງ ແລະ ຊີ ວິດ ຂອງ ລາວ ເປັນ ຕົວ ຢ່າງ ທີ່ ດົນ ໃຈ ສໍາ ລັບ ຜູ້ ເຊື່ອ ຖື ທຸກ ຄົນ ໃນ ທຸກ ມື້ ນີ້. ໂດຍຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງລາວ, ດານຽນໄດ້ສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະເຈົ້າໃນທຸກເວລາ, ແມ່ນແຕ່ຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ.
ດານຽນຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນຕອນທີ່ລາວຍັງໜຸ່ມພ້ອມກັບຊາວອິດສະລາແອນອີກຫຼາຍຄົນ. ເຖິງວ່າຈະພົບຕົວເອງຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເປັນສັດຕູກັບຄົນນອກຮີດ ແຕ່ດານຽນບໍ່ຍອມໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງລາວຖືກທຳລາຍ. ແທນທີ່ຈະຍອມຮັບຄວາມກົດດັນແລະຮັບເອົາຮີດຄອງປະເພນີແລະຄວາມເຊື່ອຂອງຊາວບາບີໂລນ ລາວໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຍຶດໝັ້ນໃນຄວາມເຊື່ອໃນພະເຈົ້າອົງດຽວ.
ຄວາມກ້າຫານຂອງດານີເອນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນເມື່ອລາວປະຕິເສດການກິນອາຫານໂດຍກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ ເຊິ່ງຂັດກັບກົດໝາຍອາຫານຂອງຊາວຢິວ. ແທນທີ່ຈະເປັນ, Daniel ໄດ້ສະເຫນີການທົດລອງສິບມື້ທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະບໍລິໂພກພຽງແຕ່ຜັກແລະນ້ໍາ. ໃນການລ້ຽງດູອັນສູງສົ່ງ, ໃນຕອນທ້າຍຂອງສິບວັນ, ດານີເອນ ແລະສະຫາຍຂອງເພິ່ນເບິ່ງຄືວ່າມີສຸຂະພາບເຂັ້ມແຂງ ແລະ ເຂັ້ມແຂງກວ່າຊາຍໜຸ່ມຄົນອື່ນໆທີ່ໄດ້ກິນອາຫານຂອງລາຊະວົງ. ຄວາມສັດຊື່ອັນກ້າຫານນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມເຊື່ອຂອງດານີເອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງນໍາໄປສູ່ການສົ່ງເສີມແລະຮັບຮູ້ຄວາມສາມາດຂອງລາວຢູ່ໃນລາຊະວົງ.
7. ຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງ Esther ທີ່ຈະຊ່ວຍປະຢັດປະຊາຊົນຂອງນາງ
ໃນເລື່ອງຂອງພຣະຄຳພີ, ເຮົາພົບເຫັນຕົວຢ່າງທີ່ດົນໃຈເຖິງຄວາມກ້າຫານ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມແຂງທີ່ເປັນຕົວແທນໂດຍ Esther. ແມ່ຍິງທີ່ກ້າຫານຄົນນີ້ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະ “ປົກປ້ອງ” ຊາວຢິວຂອງນາງ, ປະເຊີນກັບຄວາມສ່ຽງ ແລະການທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫລວງໃນຂະບວນການ.
ເລື່ອງຂອງນາງເອສະເທີສອນເຮົາເຖິງບົດຮຽນທີ່ມີພະລັງກ່ຽວກັບພະລັງຂອງຄວາມອົດທົນ ແລະ ສັດທາ. ເຖິງວ່າຈະມີຕໍາແຫນ່ງເປັນລາຊິນີພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງກະສັດ Ahasuerus, Esther ບໍ່ໄດ້ລັງເລທີ່ຈະສ່ຽງຊີວິດຂອງຕົນເອງໂດຍການເຂົ້າຫາກະສັດໂດຍບໍ່ໄດ້ເອີ້ນ, ການກະທໍາທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ນາງເສຍຊີວິດ. ຄວາມກ້າຫານຂອງລາວໄດ້ຖືກສະແດງຢູ່ໃນປະໂຫຍກທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວ: "ຖ້າພວກເຂົາຂ້າຂ້ອຍ, ພວກເຂົາຂ້າຂ້ອຍ", ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເຕັມໃຈຂອງລາວທີ່ຈະປະເຊີນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານເພື່ອປົກປ້ອງປະຊາຊົນຂອງລາວ.
Esther ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ບໍ່ຫນ້າເຊື່ອໂດຍການດໍາເນີນຂັ້ນຕອນການກະກຽມກ່ອນທີ່ຈະປາກົດຕົວຕໍ່ກະສັດ. ເປັນເວລາສາມມື້ສາມຄືນ, ນາງ ແລະ ຜູ້ຄົນຂອງນາງໄດ້ອະທິຖານ ແລະ ຖືສິນອົດເຂົ້າ, ສະແຫວງຫາການຊີ້ນຳຈາກສະຫວັນ ແລະ ພະລັງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຈຸດປະສົງຂອງເຂົາເຈົ້າສຳເລັດ. ການກະທຳຂອງສັດທາ ແລະລະບຽບວິໄນນີ້ ໄດ້ກະກຽມທາງສຳລັບການແຊກແຊງຂອງລາວໃນໂອກາດທີ່ເໝາະສົມ. ຜ່ານຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງນາງ, ນາງເອສະເທີໄດ້ກາຍເປັນສຽງອັນລ້ຳຄ່າສຳລັບຜູ້ຄົນຂອງນາງແລະສາມາດມີອິດທິພົນຕໍ່ການຕັດສິນໃຈຂອງກະສັດເພື່ອປົກປ້ອງຊາວຢິວຈາກໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ຈະມາເຖິງ.
8. ຄວາມອົດທົນແລະຄວາມອົດທົນຂອງໂຢບໃນທ່າມກາງຄວາມທຸກ
ໃນພະທຳໂຢບ ເຮົາພົບຕົວຢ່າງທີ່ໜ້າອັດສະຈັນໃຈຂອງຄວາມອົດທົນແລະຄວາມອົດທົນໃນທ່າມກາງຄວາມທຸກລຳບາກ. ໂຢບເປັນຄົນສັດຊື່ແລະຢຳເກງພຣະເຈົ້າ, ໄດ້ຮັບພອນໃຫ້ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນ ແລະມີຄວາມສຸກໃນຊີວິດຂອງລາວ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນກະພິບຕາ, ໂລກຂອງລາວໄດ້ລົ້ມລົງ. ລາວສູນເສຍຄວາມຮັ່ງມີຂອງລາວ, ສຸຂະພາບຂອງລາວຊຸດໂຊມ, ແລະລາວກໍ່ສູນເສຍລູກຂອງລາວ. ປະເຊີນກັບຄວາມຍາກລໍາບາກນີ້, ໂຢບບໍ່ໄດ້ຍອມແພ້ຫຼືສູນເສຍຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ຍັງຄົງຫມັ້ນຄົງແລະອົດທົນ.
ທຳອິດ ໂຢບສະແດງຄວາມອົດທົນໂດຍທາງທັດສະນະທີ່ສະຫງົບແລະຄວາມນັບຖືຕໍ່ພະເຈົ້າ. ເຖິງວ່າຈະມີການສູນເສຍທີ່ບໍ່ສາມາດຄາດຄິດໄດ້, ລາວບໍ່ເຄີຍສາບແຊ່ງຊື່ຂອງພະເຈົ້າຫຼືຕ້ອງການຄໍາອະທິບາຍ. ແທນທີ່ຈະ, ລາວຖ່ອມຕົວຕໍ່ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຍອມຮັບພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕົວ. ຄວາມອົດທົນຂອງລາວເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນຄໍາເວົ້າຂອງລາວ: “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປະທານໃຫ້, ແລະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເອົາໄປ; "ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ." ຕົວຢ່າງນີ້ສອນພວກເຮົາວ່າ, ເມື່ອພວກເຮົາປະເຊີນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະໃຊ້ຄວາມອົດທົນແລະວາງໃຈໃນສະຕິປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າແລະເວລາທີ່ສົມບູນແບບ.
ນອກເໜືອໄປຈາກຄວາມອົດທົນຂອງລາວແລ້ວ ຄວາມອົດທົນຂອງໂຢບກໍສົມຄວນໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ. ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ເຂົ້າໃຈເຫດຜົນຂອງຄວາມທຸກລຳບາກຂອງລາວ, ແຕ່ລາວກໍບໍ່ຍອມແພ້ຕໍ່ຄວາມເຊື່ອ ຫລື ຫັນໄປຈາກທາງແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ. ໂຢບເຊື່ອວ່າພະເຈົ້າມີຈຸດປະສົງຫຼາຍກວ່າໃນທ່າມກາງຄວາມທຸກລຳບາກຂອງລາວ ແລະພະຍາຍາມຊອກຫາຄຳຕອບ. ຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງຊຸກຍູ້ເຮົາບໍ່ໃຫ້ທໍ້ຖອຍໃນສັດທາ, ແຕ່ໃຫ້ຍຶດໝັ້ນກັບພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຊື່ອວ່າພຣະອົງມີແຜນສຳລັບທຸກສະຖານະການທີ່ເຮົາປະເຊີນຢູ່ໃນຊີວິດ.
9. ຄວາມຮັກແລະການເສຍສະລະຂອງ Mary Magdalene, ພະຍານເຖິງການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູ
Mary Magdalene, ບຸກຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນປະຫວັດສາດຂອງພຣະຄໍາພີ, ໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງຄວາມຮັກແລະການເສຍສະລະຂອງພຣະເຢຊູ, ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພຣະອົງ. ຄວາມອຸທິດຕົນ ແລະຄວາມກ້າຫານຂອງເຂົາເຈົ້າຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ການໄຖ່ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ຜ່ານນັ້ນ, ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ບົດຮຽນອັນລ້ຳຄ່າກ່ຽວກັບສັດທາ ແລະ ການຍອມຈຳນົນໂດຍບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ.
ນາງມາຣີມັກດາລາ, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່ານາງມາຣີຊາວມັກດາລາ, ເປັນສາວົກທີ່ໃກ້ຊິດທີ່ສຸດຂອງພຣະເຢຊູ, ນາງໄດ້ໄປກັບຜູ້ເປັນເມຊີໃນການເດີນທາງຂອງພຣະອົງ, ຟັງຄໍາສອນຂອງພຣະອົງແລະເປັນພະຍານເຖິງການອັດສະຈັນຂອງພຣະອົງ. ຄວາມຮັກອັນເລິກຊຶ້ງແລະຄວາມອຸທິດຕົນຕໍ່ພຣະເຢຊູແມ່ນພິສູດໄດ້ໂດຍການທີ່ພຣະອົງໄດ້ສະຖິດຢູ່ໃນການຄຶງຂອງພຣະອົງແລະຍັງບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງ. ຄຳໝັ້ນສັນຍາອັນບໍ່ປ່ຽນແປງນີ້ ໄດ້ພານາງໄປອຸບມຸງ, ບ່ອນທີ່ນາງໄດ້ປະສົບກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໃນເວລາທີ່ສຳຄັນນັ້ນ, ນາງມາຣີມັກດາລາໄດ້ຮັບພອນຈາກປະສົບການຂອງການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພະເຍຊູ. ການພົບປະຄັ້ງນີ້ໄດ້ເປີດເຜີຍເຖິງໄຊຊະນະເໜືອຄວາມບາບ ແລະ ຄວາມຕາຍ, ແລະໄດ້ເນັ້ນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງຄວາມຮັກ ແລະ ການເສຍສະລະຂອງພຣະອົງ. ນາງມາຣີມັກດາລາໄດ້ກາຍເປັນພະຍານເຖິງພຣະຄຸນອັນສູງສົ່ງ ແລະ ຄຳສັນຍາແຫ່ງຊີວິດນິລັນດອນ. ເລື່ອງລາວຂອງລາວສອນພວກເຮົາວ່າ, ໂດຍຜ່ານຄວາມຮັກແລະການຍອມຈໍານົນຕໍ່ພຣະເຢຊູ, ພວກເຮົາສາມາດຊອກຫາການໄຖ່ຂອງພວກເຮົາເອງແລະປະສົບການການຟື້ນຄືນຊີວິດໃນຊີວິດຂອງພວກເຮົາ.
10. ຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງອັກຄະສາວົກຂອງໂປໂລ, ກາຍເປັນອັກຄະສາວົກຂອງປະຊາຊາດ.
ຊີວິດຂອງໂປໂລເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດົນໃຈເຖິງຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງອັກຄະສາວົກ ແລະຄວາມກະຕືລືລົ້ນ. ຫຼັງຈາກການພົບປະກັບພຣະເຢຊູໃນເສັ້ນທາງເມືອງດາມັສກັດ, ໂປໂລໄດ້ມອບຕົນເອງໃຫ້ແກ່ການຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າແລະການເຜີຍແຜ່ພຣະກິດຕິຄຸນ. ຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງລາວສໍາລັບການແບ່ງປັນຂ່າວດີແຫ່ງຄວາມລອດໄດ້ສະແດງອອກໄປຕະຫຼອດການເດີນທາງເຜີຍແຜ່ຂອງລາວຫຼາຍຄັ້ງ, ບ່ອນທີ່ລາວບໍ່ພະຍາຍາມໄປເຖິງປະເທດຕ່າງໆດ້ວຍຂ່າວສານຂອງພຣະເຢຊູ.
- ໂປໂລໄດ້ເດີນທາງໄປທົ່ວເມືອງ ແລະເຂດຕ່າງໆ, ນຳພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໄປຍັງບ່ອນທີ່ພຣະກິດຕິຄຸນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປະກາດ.
- ຂັບເຄື່ອນໂດຍຄວາມຮັກຂອງພຣະຄຣິດ, ອັກຄະສາວົກໄດ້ພະຍາຍາມສ້າງຕັ້ງໂບດແລະເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນທຸກສະຖານທີ່ທີ່ລາວໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ.
- ຄວາມມັກຂອງໂປໂລບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດທາງພູມສາດ ເພາະຄວາມປາຖະໜາຂອງເພິ່ນແມ່ນຢາກເຫັນຄົນທັງປວງຮູ້ຈັກພຣະຄຣິດ ແລະປະສົບກັບຄວາມຮັກທີ່ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການທ້າທາຍ ແລະ ການຂົ່ມເຫັງທີ່ລາວປະເຊີນໜ້າ, ໂປໂລຍັງສືບຕໍ່ປະກາດຢ່າງບໍ່ອິດເມື່ອຍ ເພື່ອຕັ້ງ ແລະ ສ້າງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຄຣິດ. ຄວາມຊື່ສັດ ແລະ ຄວາມມຸ່ງໝັ້ນຂອງພຣະອົງໃນການບັນລຸການເອີ້ນຂອງອັກຄະສາວົກ ເປັນບົດຮຽນອັນລ້ຳຄ່າສຳລັບຜູ້ເຊື່ອຖືທຸກຄົນ, ເຕືອນພວກເຮົາເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ແລະ ຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຂະຫຍາຍອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
11. ຄວາມຖ່ອມຕົວແລະຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໃນຖານະເປັນຄາຣະວາຂອງພຣະເຢຊູ
""
ຕົວເລກຂອງໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕຢືນຢູ່ໃນພຣະຄໍາພີເປັນຕົວຢ່າງຂອງຄວາມຖ່ອມຕົນແລະຄວາມອ່ອນໂຍນ, ຄຸນສົມບັດທີ່ຈໍາເປັນເພື່ອເປັນຜູ້ນໍາພາຂອງພຣະເຢຊູ. ໂດຍບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາການຮັບຮູ້ສ່ວນຕົວ, ໂຢຮັນຍັງຄົງຊື່ສັດຕໍ່ພາລະກິດຂອງຕົນ ໃນການກະກຽມທາງສໍາລັບການສະເດັດມາຂອງພຣະເມຊີອາ. ທັດສະນະທີ່ຖ່ອມຕົນ ແລະ ລຽບງ່າຍຂອງລາວເຮັດໃຫ້ລາວຮັບຮູ້ວ່າລາວບໍ່ແມ່ນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ແຕ່ເປັນຜູ້ທີ່ມາຕາມຫຼັງລາວ.
ໂຍຮັນບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາຄວາມພົ້ນເດັ່ນ, ແຕ່ໄດ້ສະແດງທ່າທີໃນການຮັບໃຊ້ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ຄົນອື່ນ. ລາວບໍ່ໄດ້ຖືວ່າຕົນເອງສົມຄວນທີ່ຈະຖອດເກີບແຕະຂອງພຣະເຢຊູ, ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສູງສຸດຂອງພຣະຄຣິດ. ຈຸດປະສົງ.
ຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງໂຍຮັນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນຂໍ້ຄວາມຂອງການກັບໃຈແລະວິຖີຊີວິດທີ່ເຄັ່ງຄັດຂອງລາວ. ລາວບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມບັງຄັບຕົວເອງໃຫ້ຜູ້ອື່ນ, ແຕ່ໄດ້ເຊີນດ້ວຍຄວາມຮັກແລະຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈປ່ຽນໃຈ. ເປົ້າໝາຍຂອງພຣະອົງແມ່ນເພື່ອກະກຽມຜູ້ຄົນໃຫ້ຮັບເອົາພຣະເຢຊູ ແລະປະສົບກັບຄວາມລອດທີ່ພຣະອົງໄດ້ນຳມາ. John ເຂົ້າ ໃຈ ວ່າ ຄວາມ ຍິ່ງ ໃຫຍ່ ທີ່ ແທ້ ຈິງ ບໍ່ ໄດ້ ພົບ ເຫັນ ຢູ່ ໃນ ອໍາ ນາດ ຫຼື ສິດ ອໍາ ນາດ, ແຕ່ ວ່າ ໃນ ການ ຍອມ ຈໍານົນ ທັງ ຫມົດ ຂອງ ພຣະ ປະ ສົງ ຂອງ ພຣະ ເຈົ້າ.
12. ຄວາມເຊື່ອທີ່ດົນໃຈແລະຄວາມກ້າຫານຂອງ martyrs ຂອງສາດສະຫນາຈັກໃນຕອນຕົ້ນ
ສາດສະໜາຈັກໃນຕອນຕົ້ນໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງມໍລະດົກທີ່ບໍ່ມີໃຜທຽບໄດ້ຂອງສັດທາ ແລະ ຄວາມກ້າຫານທີ່ດົນໃຈ. martyrs ໃນເວລານັ້ນ, ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວໂດຍຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ພຣະຄຣິດ, ໄດ້ປະເຊີນຫນ້າກັບການຂົ່ມເຫັງແລະການຕາຍດ້ວຍຄວາມອົດທົນທີ່ຫນ້າຊົມເຊີຍ. ຜ່ານການເສຍສະລະຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຜູ້ເຊື່ອທີ່ກ້າຫານເຫລົ່ານີ້ໄດ້ປະຖິ້ມຜົນກະທົບອັນເລິກເຊິ່ງຕໍ່ປະຫວັດສາດຂອງສາດສະໜາຈັກ, ດົນໃຈຄົນລຸ້ນຫຼັງໃຫ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າ.
martyrs ຂອງ ສາດ ສະ ຫນາ ຈັກ ໃນ ເບື້ອງ ຕົ້ນ ໄດ້ ຮັບ ການ ສັງ ເກດ ສໍາ ລັບ ສັດ ທາ unwavering ແລະ ຄວາມ ເຕັມ ໃຈ ທີ່ ຈະ ມອບ ຊີ ວິດ ຂອງ ເຂົາ ເຈົ້າ ສໍາ ລັບ ສາ ເຫດ ຂອງ ພຣະ ກິດ ຕິ ຄຸນ. ຕົວຢ່າງຂອງເພິ່ນສອນເຮົາເຖິງບົດຮຽນທີ່ມີຄ່າກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຈະປະເຊີນກັບການທົດລອງ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ເຮົາອາດຈະພົບເຫັນດ້ວຍສັດທາຂອງເຮົາ. ນີ້ແມ່ນບາງຈຸດເດັ່ນຂອງຄວາມເຊື່ອທີ່ດົນໃຈ ແລະ ຄວາມກ້າຫານຂອງວິລະຊົນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້:
- ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ: martyrs ຂອງ ສາດ ສະ ຫນາ ຈັກ ໃນ ເບື້ອງ ຕົ້ນ ໄດ້ ໄວ້ ວາງ ໃຈ ຢ່າງ ເຕັມ ສ່ວນ ໃນ ການ ປົກ ປ້ອງ ແລະ ການ ສະ ຫນອງ ຂອງ ພຣະ ເຈົ້າ, ເຖິງ ແມ່ນ ວ່າ ໃນ ທ່າມ ກາງ ຂອງ ການ ຂົ່ມ ເຫັງ. ຄວາມໄວ້ວາງໃຈນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາປະເຊີນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານດ້ວຍຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມຫນັກແຫນ້ນ.
- ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ: martyrs ເຫຼົ່າ ນີ້ ໄດ້ ສະ ແດງ ໃຫ້ ເຫັນ ຄວາມ ຮັກ ທີ່ ບໍ່ ມີ ເງື່ອນ ໄຂ ສໍາ ລັບ ພຣະ ເຈົ້າ ແລະ ສໍາ ລັບ ຜູ້ ຊາຍ ອື່ນໆ ຂອງ ເຂົາ ເຈົ້າ, ແມ່ນ ແຕ່ ຕໍ່ ຜູ້ ທີ່ ຂົ່ມ ເຫັງ ເຂົາ ເຈົ້າ. ຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນມີພະລັງຫລາຍຈົນເຕັມໃຈທີ່ຈະເສຍສະລະຊີວິດຂອງຕົນເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມລອດໃນພຣະຄຣິດ.
- ການໃຫ້ອະໄພແລະການຄືນດີ: ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມບໍ່ຍຸຕິທໍາແລະການຂົ່ມເຫັງ, ຜູ້ເສຍຊີວິດຂອງສາດສະຫນາຈັກໃນຕົ້ນປີໄດ້ໃຫ້ອະໄພຜູ້ຂົ່ມເຫັງຂອງພວກເຂົາແລະຊອກຫາຄວາມປອງດອງກັນ. ປະຈັກພະຍານຂອງພຣະອົງເຖິງການໃຫ້ອະໄພ ແລະ ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ແຕກແຍກໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການຫັນປ່ຽນຢ່າງແຮງທີ່ພຣະກິດຕິຄຸນມີຕໍ່ຊີວິດຂອງມະນຸດ.
ມໍລະດົກແຫ່ງສັດທາ ແລະ ຄວາມກ້າຫານຂອງຜູ້ຕາຍຂອງສາດສະໜາຈັກໃນຕົ້ນໆ ທ້າທາຍເຮົາໃຫ້ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍສັດທາຂອງເຮົາດ້ວຍນໍ້າໃຈ ແລະ ການອຸທິດຕົນທັງໝົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າ, ໄວ້ວາງໃຈພຣະເຈົ້າໃນທ່າມກາງການທົດລອງຂອງພວກເຮົາ, ຮັກຄົນອື່ນຢ່າງບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ ແລະ ໃຫ້ອະໄພ ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນ.
ຖາມ & A
ຖາມ: “ວິລະຊົນໃນຄຳພີໄບເບິນ” ແມ່ນຫຍັງ?
A: "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ແມ່ນຕົວເລກທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ຖືກກ່າວເຖິງໃນພຣະຄໍາພີບໍລິສຸດສໍາລັບການກະທໍາຂອງຄວາມກ້າຫານ, ສັດທາ, ແລະການເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ.
ຖາມ: ຈຸດປະສົງຂອງການເນັ້ນ “ວິລະຊົນໃນຄໍາພີໄບເບິນ” ແມ່ນຫຍັງ?
A: ຈຸດປະສົງຂອງການຍົກໃຫ້ເຫັນ "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ແມ່ນເພື່ອດົນໃຈພວກເຮົາໃຫ້ດໍາລົງຊີວິດຂອງພວກເຮົາດ້ວຍຫຼັກການດຽວກັນແລະຄຸນຄ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນ. .
ຖາມ: ບາງຕົວຢ່າງຂອງ “ວິລະຊົນໃນຄຳພີໄບເບິນ” ມີຫຍັງແດ່?
A: ບາງຕົວຢ່າງຂອງ “ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ” ປະກອບມີລັກສະນະເຊັ່ນ: ໂມເຊ, ຜູ້ທີ່ນໍາພາປະຊາຊົນຂອງອິດສະຣາເອນອອກຈາກການເປັນທາດໃນອີຢິບ;ດາວິດ, ຜູ້ທີ່ເອົາຊະນະຍັກໃຫຍ່ຂອງຟີລິດສະຕິນ Goliath ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງ. ຂອງພຣະເຈົ້າ; ແລະດານີເອນ, ຜູ້ທີ່ສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າໂດຍການປະຕິເສດການນະມັດສະການຮູບປັ້ນແລະປະເຊີນຫນ້າກັບຂຸມສິງ.
ຖາມ: ຄຸນລັກສະນະອັນໃດທີ່ມີລັກສະນະເປັນ “ວິລະຊົນຂອງພະຄຳພີ”?
A: "ວິລະຊົນ" ຂອງຄໍາພີໄບເບິນມີລັກສະນະໂດຍຄວາມກ້າຫານ, ສະຕິປັນຍາ, ຄວາມອົດທົນ, ແລະຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງໃນພຣະເຈົ້າ. ຜ່ານການທົດລອງແລະການທ້າທາຍທີ່ເຂົາເຈົ້າປະເຊີນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າວ່າພຣະເຈົ້າຈະຊີ້ນຳ ແລະເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໃນທຸກເວລາ.
ຖາມ: ຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຂອງ “ວິລະຊົນໃນຄຳພີໄບເບິນ” ໃນມື້ນີ້ແມ່ນຫຍັງ?
A: ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນໄລຍະເວລາແລະສະພາບການທີ່ແຕກຕ່າງຈາກພວກເຮົາ, "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ຍັງມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຫຼາຍໃນມື້ນີ້. ປະສົບການ ແລະ ຄຳສອນຂອງເຂົາເຈົ້າສາມາດດົນໃຈເຮົາໃຫ້ປະເຊີນກັບສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກດ້ວຍສັດທາ ແລະ ຄວາມກ້າຫານ, ໄດ້ເຕືອນເຮົາວ່າ ພຣະເຈົ້າຢູ່ຄຽງຂ້າງເຮົາສະເໝີ.
ຖາມ: ເຮົາຈະເອົາບົດຮຽນຂອງວິລະຊົນໃນຄຳພີໄບເບິນມາໃຊ້ໄດ້ແນວໃດ?
A: ເຮົາສາມາດນຳເອົາບົດຮຽນຂອງ “ວິລະຊົນຂອງພຣະຄຳພີ” ໃນຊີວິດຂອງເຮົາໂດຍການຮຽນແບບຄວາມເຊື່ອ ແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ, ສະແຫວງຫາການຊີ້ນຳ ແລະການຊີ້ນຳຂອງພຣະອົງໃນທຸກຂັ້ນຕອນທີ່ເຮົາເຮັດ. ນອກຈາກນັ້ນ, ພວກເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກການເຊື່ອຟັງແລະຄວາມເຕັມໃຈຂອງພວກເຂົາທີ່ຈະເຮັດສໍາເລັດຈຸດປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ, ຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນແລະແບ່ງປັນຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາກັບໂລກ.
ຖາມ: ມີວິລະຊົນອື່ນໆທີ່ກ່າວເຖິງໃນຄໍາພີໄບເບິນທີ່ບໍ່ມີຊື່ສຽງ?
A: ແມ່ນແລ້ວ, ຄໍາພີໄບເບິນຍັງກ່າວເຖິງວິລະຊົນອື່ນໆທີ່ຮູ້ຈັກຫນ້ອຍທີ່ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນແຜນຂອງພຣະເຈົ້າ. ລັກສະນະເຊັ່ນ Ruth, Nehemiah, Deborah ແລະອີກຫຼາຍໆຄົນໄດ້ເຊື້ອເຊີນພວກເຮົາໃຫ້ຄົ້ນຫາພຣະຄໍາພີແລະຄົ້ນພົບຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງເລື່ອງການດົນໃຈແລະຕົວຢ່າງຂອງຄວາມເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້.
ຖາມ: ພວກເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບ the “ວິລະຊົນຂອງພະຄໍາພີ” ໄດ້ແນວໃດ?
A: ເພື່ອຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບ "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ," ພວກເຮົາສາມາດອ່ານແລະສຶກສາພຣະຄໍາພີ, ໂດຍສະເພາະຫນັງສືຂອງພຣະຄໍາພີເດີມແລະໃຫມ່ທີ່ບອກເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກເຮົາຍັງສາມາດປຶກສາຫາລືຫນັງສືຫຼືຊັບພະຍາກອນ pastoral ໂດຍສະເພາະແມ່ນສຸມໃສ່ລັກສະນະຂອງພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້ແລະບົດຮຽນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ສະຫຼຸບຄຳເຫັນ
ສະຫຼຸບແລ້ວ, "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ເຊື້ອເຊີນພວກເຮົາໃຫ້ສະທ້ອນເຖິງປະຈັກພະຍານທີ່ກ້າຫານແລະຊື່ສັດຂອງຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງເຫຼົ່ານັ້ນ, ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດ, ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຈຸດເດັ່ນຂອງສາດສະຫນາ. ຜ່ານຊີວິດ ແລະ ການກະທຳຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເຂົາເຈົ້າດົນໃຈເຮົາໃຫ້ກ້າຫານໃນທ່າມກາງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ, ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມສັດຊື່, ແລະ ວາງໃຈໃນອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າເພື່ອບັນລຸຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງ.
ວິລະຊົນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້ສອນພວກເຮົາວ່າບໍ່ວ່າພວກເຮົາຈະຮູ້ສຶກນ້ອຍຫຼືອ່ອນແອ, ຖ້າພວກເຮົາວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະປະຕິບັດຕາມພຣະຄໍາຂອງພຣະອົງ, ພວກເຮົາສາມາດເຮັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນເພື່ອລັດສະຫມີພາບຂອງພຣະອົງ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຕົວຢ່າງທີ່ໃນຂໍ້ຈຳກັດຂອງເຮົາເອງ, ພະເຈົ້າສາມາດສະແດງເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ທຸກມື້ນີ້, ຫຼາຍກວ່າທີ່ເຄີຍເປັນມາ, ພວກເຮົາຕ້ອງການວິລະຊົນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອທີ່ເປັນປະຈັກພະຍານເຖິງຄວາມຮັກ, ຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມດີຂອງພຣະເຈົ້າໃນທ່າມກາງໂລກທີ່ມັກຈະເບິ່ງຄືວ່າໂດດດ່ຽວ. "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ປະເຊີນກັບພວກເຮົາກັບສິ່ງທ້າທາຍຂອງການເປັນຜູ້ຕິດຕາມພຣະເຢຊູທີ່ກ້າຫານແລະສັດຊື່, ເຕັມໃຈທີ່ຈະນໍາເອົາຄວາມສະຫວ່າງແລະຄວາມຫວັງຂອງພຣະອົງມາສູ່ຄົນອ້ອມຂ້າງພວກເຮົາ.
ສະນັ້ນ, ຜູ້ອ່ານທີ່ຮັກແພງ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍແນະນໍາໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໄປໃນຫນ້າຂອງຄໍາພີໄບເບິນແລະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບວິລະຊົນເຫຼົ່ານີ້, ເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແລະບົດຮຽນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໃຫ້ພວກເຂົາທ້າທາຍຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າ, ດົນໃຈເຈົ້າໃຫ້ມີຊີວິດຢ່າງເຕັມທີ່, ແລະສະແດງເຈົ້າວ່າເຈົ້າສາມາດເປັນວິລະຊົນໃນເລື່ອງຂອງເຈົ້າເອງ.
ສະຫຼຸບແລ້ວ, "ວິລະຊົນຂອງພະຄໍາພີ" ເຕືອນພວກເຮົາວ່າປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງຜູ້ທີ່, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາອ່ອນແອ, ສາມາດເຮັດສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຍ້ອນຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພະອົງ ໂດຍໃຫ້ພະເຈົ້າຊີ້ນຳແລະເສີມກຳລັງເຮົາໃຫ້ເປັນວິລະຊົນໃນທ່າມກາງໂລກທີ່ຕ້ອງການຄວາມຫວັງແລະຄວາມຮັກ. ຂໍໃຫ້ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນການດົນໃຈທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ ແລະ ຄວາມກ້າຫານ, ໂດຍຮູ້ວ່າໃນພຣະເຈົ້າທຸກສິ່ງເປັນໄປໄດ້.
ເພາະສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເຊື້ອເຊີນທ່ານໃຫ້ຮັບເອົາຈິດໃຈຂອງວິລະຊົນໃນພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້ແລະອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງພວກເຮົາ, ຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາ, ແລະໂລກຂອງພວກເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າພວກເຮົາຈະຄົ້ນພົບມິຕິໃຫມ່ຂອງສັດທາແລະພວກເຮົາຈະເປັນພະຍານຂອງຄວາມສັດຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າໃນປະຫວັດສາດຂອງພວກເຮົາເອງ.
ສະນັ້ນ, ສືບຕໍ່ເດີນຫນ້າ, ຍ່າງໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງ "ວິລະຊົນຂອງພຣະຄໍາພີ" ແລະໃຫ້ຕົວຢ່າງຂອງພວກເຂົາສ້າງລັກສະນະຂອງເຈົ້າແລະເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າ!