Дар ин мақола мо ба шумо мегӯем, ки чӣ гуна буд Марги Исо дар воқеият; берун аз филмҳое, ки мо ба дидан одат кардаем. Муҳим ҳастед ё не, муҳим нест, ин маълумот ҳамеша ҷолиб хоҳад буд.
Индекси мундариҷа
Марги Исо, чӣ гуна ин рух дод?
Тавре ки бисёриҳо медонанд, Исо дар синни 33-солагӣ, рӯзи ҷумъаи 7 апрели соли 30-юми эраи мо мурд; ё бештар аз он низ маълум аст, соли 30 милодӣ Мо метавонем дар Инҷиле, ки ҳаввориёнаш дар Инҷил навиштаанд, маълумот ва тафсилоти зиёд дар бораи марги ӯро пайдо кунем.
Гарчанде ки баъзе ҳуҷҷатҳоро ёфтан мумкин аст, берун аз Китоби Муқаддас, ки на танҳо бо он алоқаманданд Марги Исо; балки хаёт ва фаъолияти у низ мебошад. Бошад, ки ҳамаи манбаъҳои ҳуҷҷатӣ дар бораи чизе розӣ ҳастанд; Исои Масеҳи Носирӣ, дар салиб мехкӯб шуд, ҳамон тавре ки онҳо дар филмҳои дар асоси Оташи худ ба мо пешниҳодшуда.
Салиб чист?
Ин ҷазои қатл буд, ки румиён барои ҷазо додани ҷинояткорон, ғуломон ва дигар вайронкорон истифода мекарданд; Гарчанде ки аҷиб менамояд, ин ҷазо танҳо нисбати хориҷиён татбиқ мешавад, аммо нисбати худи шаҳрвандони Рум; онҳо ба тариқи дигар ҷазо гирифтанд.
Ин усул, бар хилофи он чӣ бисёриҳо, барои румиён истисно набуданд; дар асл, онҳо низ созандагони ин ҳукми қатл набуданд. Маълумотҳо мавҷуданд, ки империяи Ҳахоманишиён, дар асри VI пеш аз милод, аллакай ин намуди усулро барои ҷазо додани одамон истифода мебурд.
Салиб эҳтимолан дар Ашшур, як минтақаи қадимӣ, ки ба Месопотамия тааллуқ дошт, пайдо шудааст; Пас аз солҳо, Искандари Мақдунӣ худи ҳамин усулро нусхабардорӣ кард ва онро дар тамоми минтақаҳои баҳри Миёназамини Шарқӣ, дар асри IV пеш аз милод паҳн кард.
Албатта, ин усул ба румиён расид, ки баъдтар онро низ ба анҷом расониданд, то қатлҳои худро иҷро кунанд. Маълум аст, ки тақрибан солҳои 73-71 пеш аз милод; аллакай империяи Рум, салибро ҳамчун усули муқаррарии қатл истифода мебурд.
Салиб чист?
Якчанд вариантҳои ин ҷазои қатл мавҷуданд, гарчанде ки ин ҳукми беҳтарин барои ҳамаи мо маълум аст; ки он шахс ду пой ва дастро мехкӯб кардааст, ба салиби чӯбӣ. Ин нафаре, ки ин усул ба ӯ татбиқ карда шуд, дар он ҷо чанд рӯз, то дами марг, нимпӯш ё урён буд; гарчанде ҳолатҳое буданд, ки шахс дар давоми якчанд соат пас аз ба салиб мурдан метавонист бимирад.
Гарчанде ки он методи архаикӣ ва ғайримуқаррарӣ ба назар мерасад, он ҳанӯз ҳам дар давраи ҳозира истифода мешавад; пас аз он қадар тӯлонӣ, ки он ба вуҷуд омад ва то он даме, ки худи империяи Рум нопадид шуд, истифодаи онро бас кард. Кишварҳое монанди: Судон, Яман ва Арабистони Саудӣ; онҳо ин усулро ҳамчун ҷазо, дар баъзе ҳолатҳо, ҳатто ҳамчун ҳукми қатл истифода мебаранд.
Агар шумо ин паёмро ҷолиб донистед, шуморо даъват менамоем, ки мақолаи моро дар: Исо Худои ҳақиқӣ ва инсони ҳақиқӣ.
Тафсилоти марги Исо
Ҳоло, тавре ки ҳама медонем, Исоро яҳудиён маҳкум карданд, ки дар салиб бимирад, дар ивази ҳаёти ҷинояткор Бараббос.
Маълум аст, ки қабл аз ин, ӯро бераҳмона лату кӯб карданд ва маҷбур карданд, ки салибро аз тамоми кӯчаҳои Ерусалим то Голгота барад; ҷое ки Ӯро маслуб карданд ва сипас мурд.
Тибқи баъзе кашфиёте, ки дар як некрополиси воқеъ дар Гиват ха-Мивтар сохта шудааст; ки дар он боқимондаҳои одаме ёфт шуданд, ки бо Писари Худо ҳамзамон буд. Дар асоси ин кашфиёт, дар бораи соатҳои охири ҳаёти Исои Носирӣ тафсилоти бештар додан мумкин аст.
Ин мард ҳанӯз ҳам дар пойҳояш нохуне дарронида буд; ашёе, ки истихроҷ кардан ғайриимкон аст, илова бар баъзе боқимондаҳои чӯб, ки ҳанӯз ҳам боқӣ мондаанд; ки дар хотима ба хулосае меояд, ки ӯ дар ҳақиқат маслуб шудааст.
Намуди ҳезуме, ки онҳо барои ин мард ва эҳтимолан барои Исо истифода карданд (аз он тавре ки гуфтем, муосир буд), зайтун буд; Инчунин мушоҳида карда шуд, ки он як баромади хурд дар пойҳо дорад, ки румиён онро пойҳои худро дар он дастгирӣ мекарданд. Ҳамин тариқ, умри маҳкумшудагон дароз карда шуд, зеро дар акси ҳол, агар ӯ тамоми вазни баданро танҳо бо силоҳ бардорад, ӯ метавонист аз нафас кашад.
Ин чӯб, ба мард кӯмак кард, ки ба он такя кунад ва вазни бадан тақсим карда шуд; дарозтар ба ранҷу азоб додан.
Дар мавриди марде, ки онҳо кашф карданд, шикастани устухонҳои дастҳо ва дастҳояш фарқ намекунад, зеро онҳо комилан солим буданд; аз ин рӯ, олимон хулоса карданд, ки ӯ мехкӯб нашудааст, балки танҳо ба салиб бо дастонаш хеле сахт баста шудааст. Дар мавриди Марги Исо, маълум аст, ки ин чунин буд.
Яке аз бузургтарин диатрибҳо, ки имрӯз вуҷуд доштанд, ин буд, ки оё Исо ба кафи дастҳо мехкӯб карда шудааст ё ба дастҳо; шубҳа кунед, ки он аллакай ҳал шудааст, зеро ба хулосае омаданд, ки агар шахс дар кафи дастҳо ба салиб мехкӯб карда шуда бошад (ё ба таври оддӣ мехкӯб карда шуда бошад), бинобар вазни бадан, дер ё зуд аз он берун омада, ба поён мерасад бадан. Аз тарафи дигар, вақте ки одамро ба дастҳояш мехкӯб мекунанд, ин мушкил дигар ба миён намеояд ва бадани одамро ба рӯи он мехкӯбшуда нигоҳ медошт.
Дар мавриди пойҳо, аз он чизе ки дар кашфиёт пайдо кардан мумкин буд; Мехи хеле дарозе истифода шуда буд ва ҳамон як нохун аз ду пои одам ба тариқи зайл гузашт: пойҳо тавре кушода мешаванд, ки сутуни миёна дар мобайни ҳарду бошад; он гоҳ, тағираҳои пойҳо, дар паҳлӯҳои ин сутун меистоданд ва нохун аз ҳарду пой аз тағоям то тағоям мегузашт; аввал як пиёда, чӯб ва баъд пои дигарро тай карда.
Маълум аст, ки Исо, пас аз маслуб шудан; ӯ муддати дароз дар салиб буд ва он сарбози румӣ бо номи Лонгинус бо фармони хотима додан ба шиканҷаи Масеҳ; ӯро бо найза ба паҳлӯ сӯрох кард ва хунрезии бузурге ба амал овард ва дар навбати худ бо худ овард Марги Исо.
Рамзи марги Исо
Дидан мумкин аст, ки маслуб хеле ҷазои бераҳмона, дарднок ва азобовар аст. Бисёр одамон ва файласуфони машҳур, ба монанди Цисерон (гарчанде ки он солҳои пеш аз Масеҳ буд); ин усулро чунин баҳо дод:
- "Бадтарин ҷазо азоби бераҳмона ва даҳшатовартарин аст."
- "Бадтарин ва охирин шиканҷа, ки ба ғуломон расонида шудааст."
Ғайр аз ин ҳама маълумот ва тафсилот дар бораи он Марги ИсоИнчунин бояд қайд кард; сабабҳоеро, ки Ӯ дошт, ҳатто донистани он ки чӣ гуна умраш ба поён мерасад. Тавре ки бисёре аз Инҷилҳо дикта мекунанд, ба воситаи Ӯ мо озод ҳастем ва аз тамоми гуноҳҳову бадиҳо дар ин ҷаҳон омурзида мешавем; Ғайр аз он ки ба мо Муҳаббати бузурги Худо ва Исои Масеҳро нишон диҳед, ки ҳатто барои мо мурда истодааст, моро аз ҳама чизҳое ки мо мегӯем, мекунем ва фикр мекунем, дӯст медорад; ки ҳатто гунаҳкор буданаш ҳам Ӯ ҳамаи гуноҳҳои моро бар дӯш гирифт
Видеои навбатӣ, ки мо шуморо баъд мегузорем, иборат аст аз як филми мустанад, ки чӣ гуна будани соатҳои охири Исои Масеҳи Носириро мефаҳмонад; то ки шумо маълумоти минбаъдаро дар ин пост васеъ карда, дар бораи он маълумоти бештар гиред.