Ин ногузир аст, ки бӯҳрон ниҳоят ба муносибатҳо мерасад. Он чизе, ки имрӯз ҳамеша кати садбаргҳо буд, хастагии ҷангҳо, рашк, мунтазамӣ ва набудани тамоси ҷисмонӣ таъсир мерасонад. Ана вай намоз ҷуфти барои пешгирӣ кардани эҳсосоти манфӣ ба зиндагии шумо. Дар оянда мо дарс медиҳем.
Муносибат ҳамеша ин лаҳзаҳои муҳимро дорост, калид донистани чӣ гуна бартараф кардани онҳо. Бо баъзе сабабҳо, оё муносибатҳо сард мешаванд ва фоизҳо коҳиш меёбанд? Оё бӯсаҳо ва ҷинс нисбат ба пештар маъмултар нестанд? Ором шавед !!! Ин вазъро бо дуои дучанд омӯхтан.
Беҳтарин вариант барои ҳалли муноқишаҳо ҳамеша DR машҳур аст (Муҳокимаи муносибатҳо). Пас ... вай медонад? Аз он канорагирӣ накунед! Гузоштани кортҳо ба миз як маслиҳати олӣ барои таҷдиди муносибатҳост. Барои ғолиб омадан дар набардҳо ҳама кори аз дастатон меомадаро кунед, саъю кӯшиш бояд аз ҳардуи шумо бошад ва шумо метавонед ин марҳиларо паси сар кунед. Калиди он аст, ки "бӯҳрон" аз номи шумо барои рушд, баркамол ва таҳкими минбаъдаи муносибат истифода шавад.
Кӯмаки иловагӣе, ки шумо метавонед ба он эътимод кунед, аз осмон, аз рӯҳонӣ меояд. Дуои ҳамсаронро гӯед барои таҳкими ваҳдат, пешгирӣ аз ҷангҳо ва шифо ҷароҳатҳои мулоқот ё издивоҷ. Бо имони бузург ва моҳҳо ё ҳатто солҳои ҳаётро бо шарики худ сарфа кунед.
Lea también:
Индекси мундариҷа
Дуои ҳамсарон - Падар Антонио Маркос
“Исои Худованд, ман аз шумо хоҳиш мекунам, ки қалби ман ва қалби шуморо баракат диҳад ... (Номи шавҳар ё зан) ... Ҳаёти ботинии моро барои муҳаббат, эҳтиром, ҳамоҳангӣ, қаноатмандӣ ва хушбахтӣ баракат диҳед. Ман мехоҳам ҳар рӯз беҳтар бошам, дар сустиҳои худ ба мо кӯмак расонед, то ба васваса наафтем ва худро аз шарорат халос кунем. Файзи худро ба оилаи мо, хонаи мо, хонаи хоби мо резед ва чашмони худро ба номи мо андозед, то нақшаи зиндагии мо иҷро шавад, зеро мо ба шумо содиқем. Мо мехоҳем, ки Худованд дар иттифоқи мо ширкат варзад ва дар хонаи мо зиндагӣ кунад. Моро дар муҳаббати поку ҳақиқӣ нигоҳ доред ва бигзор ҳама баракатҳои издивоҷ бо мо бошанд. Ба номи Падар, Писар ва Рӯҳи Муқаддас. Омин!
Дуо барои мустаҳкам намудани иттиҳоди ҷуфти ҳамсарон.
“Худовандо, бигзор зиндагии мо ҳамчун як ҷуфти ҳақиқӣ, шавҳар ва зани дигар мубодила шавад; ки мо худамон дар бадан, дар бадан ва рӯҳ беҳтарин чизро медиҳем; ки мо ҳамдигарро қабул мекунем ва дӯст медорем, зеро мо бо боигарӣ ва маҳдудиятҳое, ки дорем, ҳастем.
Биёед якҷоя инкишоф ёбем, ки як роҳи ҳамдигар бошем; Биёед бори гарони ҳамдигарро бардорем ва моро бармеангезад, ки ҳамеша дар муҳаббати байниҳамдигарӣ рушд кунем. Биёед ҳама барои якдигар бошем: фикрҳои беҳтарини мо, амалҳои беҳтарин, лаҳзаи беҳтарин ва диққати мо. Биёед, беҳтарин ширкатро ёбем. Худовандо, бигзор муҳаббати мо таҷрибаи бузурги муҳаббати шумо бошад. Бигузор Худованд дар тааҷҷуб ва ҷалбкунии тарафайн ба ҷое, ки мо як ҳастем, афзун гардад: дар фикр, амал ва якҷоя зиндагӣ кунем. Барои ин бояд шумо низ дар байни мо бошед. Он гоҳ мо дӯстдорони абадӣ хоҳем буд. Омин
Дуо барои ҷуфти ҷанг ё ҷанг
“Дуо кунед: (шарик ё дӯсти худро ба ҳузури Худо гузоред)
Исои Масеҳ, пайвандҳои издивоҷи ҷуфти ҷудошударо барқарор кунед ва мехоҳанд, ки барқароршавӣ барқарор шавад!
Озод, тавассути қудрати хуни шумо ва шафоати Марям, ба ҳамаи онҳое, ки аз зино ва партофтани занҳояшон ранҷ мебаранд!
Ба дили он шавҳар ё зане, ки аз шахсоне, ки дар як хона ҷудо ҳастанд, дидан гиред. Танҳо издивоҷи озод, ки аллакай дар бораи ҷудо шудан фикр мекунад!
Худовандро аз тамоми қудрати гуноҳ ё аз иблисе, ки зулм ва ҷудо кардани чизҳои нафрат, хафагӣ ва дардро озод мекунад, озод кунед!
Қуввати хуни шуморо ба ҷуфтҳое, ки аз сабаби заифии рӯҳӣ аз ҷониби ҷодугарон, ҷодугарон, ҷодугарон, вудуҳо ва ҳама гуна қувваҳои пинҳоншуда лату кӯб карданд, бо хуни кафоратдиҳандаи худ шуста бурданд!
Ҷароҳатҳоро дар муносибатҳо шифо медиҳад: аломатҳои каломи сахт, таҳқир, таҷовузи ҷисмонӣ, зино, дурӯғгӯӣ, тӯҳмат, ғалатфаҳмӣ ва ғайра
Ҷароҳатҳои кӯдакӣ ва наврасиро, ки ба муносибат таъсир расонидаанд, шифо мебахшад, ки ба ин ҷудошавӣ оварда мерасонад: осеби равонӣ, ҷароҳатҳои оилавӣ, ки онро меорад.
Ҳамсаронеро, ки бо интихоби нодурусти ҳамсаронашон ҷудошудаанд, шифо диҳед! Вай бо одамони гирифтори бемориҳои ҷиддии рӯҳӣ, тамоюлоти шахсият ва алоқаи ҷинсӣ издивоҷ кард ва танҳо пас аз издивоҷ маълум шуд.
Онҳое, ки барвақт издивоҷ карданд, бе камолоти эҳсосотӣ ва эҳсосӣ табобат кунанд, то бо ду нафар муносибат кунанд. Мо ҳамаи инро аз номи Падар, Писар ва Рӯҳулқудс мепурсем, омин!
Дуо дар бораи ҷуфти ҳамсар дар издивоҷ
“Бо қудрати Номи Исои Масеҳ (аломати салиб) ман бар зидди ҳама гуна шаклҳои бадбахтии оилаам дуо мекунам.
Ман намегӯям, ки хуни Исоро дар ҳар лағжиши ҳамсар ва дар ҳар изҳори бадбинии издивоҷ талаб мекунам.
Дар муносибатҳои оилавӣ нафрат, орзуи марг, орзуҳои бад ва нияти бадро бас мекунам.
Ман ҳама интиқоли зӯроварӣ, ҳама интиқом, рафтори манфӣ, ҳама куфру фиребро хотима додам.
Ман интиқол додани ҳар гуна интиқоли манфиро, ки ҳама робитаҳои бардавомро бозмедоранд, қатъ мекунам.
Ман ҳама шиддатҳои оилавӣ, талоқ ва сахтшавии дилҳоро дар Номи Исо (аломати салиб) рад мекунам.
Ман ба ҳама эҳсосоти издивоҷи бадбахт ва ҳар эҳсоси холӣ ва нокомӣ хотима медиҳам.
Падар, ба воситаи Исои Масеҳ, хешовандонамро бо ҳар роҳе, ки онҳо метавонистанд ба Рӯҳулқудс издивоҷ кунанд, бахшед.
Лутфан ба оилаи ман издивоҷҳои амиқи издивоҷкарда, пур аз муҳаббат (агепа), вафодорӣ, садоқат, меҳрубонӣ ва эҳтиромро оваред Омин!
Оё шумо ин 4 намозро барои ҷуфтон маъқул кардед? Кадомаш дӯстдоштаи шумост? Дар шарҳҳои мо бигӯед!
Дуоҳои ҷуфтиеро, ки хонандагони мо дӯст медоранд, санҷед: