Christiana Bobin
Perfunditur mundus sanctis, id est martyribus, quia non possum haec duo verba distinguere. Multiplicant, cotidie plures sunt. Aegros praecox vocant. Multiplicando, donum nobis dant vitae ad fundamenta redacta, exhausta, strenua, ab omnibus ordinibus vitae hodiernae libera: eme, navem, succede…contunde. His hominibus vita ista, quae non est vita, quae numquam fuit, desinit. Oculi eius inscrutabili timide patent. Captivi morbo metaphysico qui mundum dissolvit. Videndum est eos ut thesauros vivos. Saepe viam quaerunt, in mundo perditi, mediocriter a tristibus oblectamentis illustrati. Manu tremula quaerunt angeli, quia sciunt esse angelos. Aliquando cum mortuis suis loquuntur. Qui omnia obliviscuntur, his qui praeterita perstringuntur non obliviscuntur. Pater meus clamabat quoties de fratre loquebatur qui in infantia mortuus est. Mundo in corde suo, in vitreum versa, scena ardebat: nesciens fratris morbum contagiosum esse, in cubile ascenderat, montem rubrae culcitris conscendit ut hominem morientem amplecteretur, et a medico alapam accepit. Haec inexplicabilis alapa a medico justos annos post combusta est.
Pater meus per unum annum vixit in una domorum illarum quae debet esse pars hereditatis terrarum. Facies eius numquam defluxit. Non credo quod dictum non "magis cognoscere". Agnoscere est amare, amare est fera, ineffabile. Pater meus cum amplius sciret quis esset, scivit me adesse, sensi, id verificavi, et quod tu verificare maius est quam omnia quae scire possunt. Nomen non inveniens, callidissime utebatur. Cum interrogassem eum, dixit: "Tu es, qui oblitus es", et de matre mea dixit: "Ea optima est". Hae entes oblitae, nihil rei essentialis obliviscuntur.
Omnes nos in micas finiemus. Erravi in proelio, vidi debiles animas. Audivi super omnia silentium, tactum silentii terror. Quod vidi sublime, vulgare et terribile. Facies, operta. Verba desunt. Senes circiter quindecim. Cibum afferunt in plaustro. Homines bis in die vident se ad mensam. Nulla in lectus est. Ab infantia usque ad hanc concordiam sunt. Tegumenta ceciderunt, 'tegumenta iuventutis, decor et locus quaesiti'. Ut videas aliquid, pugnandum est, ex nullo moveas ramos, qui faciem tuam verberant, cum celerrime dimiseris. Vir saccharum in poculo proximo inops ponit. Una femina adiuvat alium panem frangentem. Uterque istorum ingens est senex, sed hoc non sciunt, rident si diceremus. Volebat quis, ut quaereret singillatim, et e torpore suo extraheret, quem fataliter intelligunt, ordinem superne. Omnes denique buc. Iram non babeo. Sunt magis deserti quam silvestres jonquils in silvis, ubi nemo deambulat.
Infinite plus lucis quam horum florum adulescentia sua promisit. Et iam? 'Ventum' est sanctus cuius facies videri non potest. Jonquils loqui non desinit. Etiam cum non loquitur, audiunt. Et hic, in conclavi, ubi est ventus? Infelix, flammis micantia sidera garriens. Quod adorandum de his est, quod vivunt in omnibus, et in illis, et devastatissimi sunt regalissimi; Aurum nihil vidi, gemmas in luto proiectas facies. micas omnes finire volumus, sed micas illae sunt aureae, et angelus, cum venerit tempus, faciet cum eis et faciet panem novum..
Christiana Bobin
Translation: Teresa Campoamor