នៅពេលដែលភាពសោកសៅគ្របដណ្ដប់លើចិត្តរបស់យើងបន្ទាប់ពីបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ នោះយើងរកឃើញការសម្រាលទុក្ខដោយពាក្យទាំងនោះដែលព្រះគម្ពីរផ្តល់ឱ្យយើង។ ក្នុងគ្រានៃការកាន់ទុក្ខ ខគម្ពីរដែលពោរពេញដោយភាពទន់ភ្លន់ និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាលទុក្ខយើង ដោយរំឭកយើងថា ការស្លាប់មិនមានពាក្យចុងក្រោយទេ។ សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលស្វែងរកការលួងលោមក្នុងសេចក្តីជំនឿ ខគម្ពីរទាំងនេះអញ្ជើញយើងឱ្យស្វែងរកសន្តិភាព និងកម្លាំងនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាពនៅកណ្តាលនៃការចាកចេញរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងស្វែងយល់ពីសម្រង់ព្រះគម្ពីរមួយចំនួន ដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវការគាំទ្រ និងការលួងលោមក្នុងដំណើរការដ៏លំបាកនៃការកាន់ទុក្ខ និងការលាគ្នា។
សន្ទស្សន៍នៃមាតិកា
1. ការលួងចិត្តរបស់ ពាក្យដ៏ទេវភាពក្នុងគ្រានៃការបាត់បង់
ព្រះបន្ទូលតែងតែជាប្រទាលសម្រាលទុក្ខសម្រាប់អ្នកដែលប្រឈមនឹងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ នៅពេលចិត្តរបស់យើងពោរពេញដោយការឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយ ការលួងលោមដែលយើងរកឃើញនៅក្នុងការបង្រៀនដ៏ពិសិដ្ឋផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម និងកម្លាំងដើម្បីបន្តទៅមុខទៀត។ តាមរយៈព្រះគម្ពីរ យើងទទួលបានការលួងលោមក្នុងការសន្យាថា យើងមិននៅឯកោក្នុងការរងទុក្ខរបស់យើង ហើយថាព្រះគង់នៅជិតអ្នកដែលខូចចិត្ត។
នៅក្នុងគ្រានៃការបាត់បង់ ពាក្យដ៏ទេវភាពនាំយើងឱ្យកាន់តែខិតទៅជិតការយល់ដឹងអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងការសន្យានៃការជួបជុំជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងនៅក្នុងជីវិតបន្ទាប់។ ពួកគេរំលឹកយើងថា សេចក្តីស្លាប់មិនមែនជាទីបញ្ចប់ទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមនៃជំពូកថ្មីនៅក្នុងផែនការដ៏ទេវភាពប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលយើងសញ្ជឹងគិតអំពីការបង្រៀនដ៏ពិសិដ្ឋ ការព្រួយបារម្ភរបស់យើងនៅលើផែនដីនឹងរលត់ទៅ ហើយយើងរកឃើញការលួងលោមក្នុងចំណេះដឹងថាមានគោលបំណងលើសពីការយល់ដឹងរបស់មនុស្សយើង។
ព្រះបន្ទូលដ៏ទេវភាពណែនាំយើងក្នុងការអនុវត្តនៃការអភ័យទោស និងការដឹងគុណ ឧបករណ៍សំខាន់ពីរសម្រាប់ដំណើរការព្យាបាល។ តាមរយៈការរំឭកយើងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ វាលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យអភ័យទោសដល់អ្នកដែលបានធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ និងស្វែងរកសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តរបស់យើងផ្ទាល់។ វាក៏បានអញ្ជើញយើងឱ្យដឹងគុណចំពោះពេលវេលា និងការចងចាំដែលយើងចែករំលែកជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានទទួលមរណភាព។ តាមរយៈការដឹងគុណ យើងរកឃើញនូវភាពសុខស្រួលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងទស្សនវិស័យជាថ្មី ដោយផ្តោតលើពរជ័យដែលនៅជុំវិញយើង។ ទោះបីជាយើងបាត់បង់ក៏ដោយ។ .
2. ខគម្ពីរ ដែលផ្តល់ក្តីសង្ឃឹម និងកម្លាំងនៅក្នុង ការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់
ការចាកចេញរបស់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ គឺជាគ្រាដ៏លំបាកបំផុតមួយដែល យើងអាចប្រឈមមុខនឹងក្នុងជីវិត។ នៅគ្រានៃការឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយនោះ ការស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាចផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម និងកម្លាំងដើម្បីបន្តដំណើរទៅមុខ។ នេះជាខគម្ពីរមួយចំនួនពីព្រះគម្ពីរដែលបង្រៀនយើងអំពីជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយរំឭកយើងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអម្ចាស់របស់យើង ៖
១.យ៉ូហាន ១១:២៥-២៦: « ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំជាការរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត។ អ្នកណាដែលជឿលើខ្ញុំ ទោះជាគាត់ស្លាប់ក៏ដោយ នឹងមានជីវិត។ ហើយអស់អ្នកណាដែលរស់ ហើយជឿលើខ្ញុំនឹងមិនស្លាប់ជារៀងរហូត»។ វគ្គបទគម្ពីរនេះធានាយើងថា អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយទុកចិត្តលើសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ នឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់។ វារំឭកយើងថា សេចក្តីស្លាប់មិនមែនជាទីបញ្ចប់ទេ ប៉ុន្តែជាជំហានឆ្ពោះទៅរកភាពអស់កល្បជានិច្ច។
២.ទំនុកដំកើង ៣៤:១៨: «ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជិតមនុស្សដែលខូចចិត្ត។ ហើយជួយសង្រ្គោះមនុស្សខូចខាងវិញ្ញាណ”។ ក្នុងពេលបាត់បង់ វាជារឿងធម្មតាដែលមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខគម្ពីរនេះផ្តល់ឱ្យយើងនូវការសម្រាលទុក្ខដោយរំឭកយើង ថាព្រះគឺជិតស្និទ្ធនឹងអ្នកដែលរងទុក្ខហើយថាទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យយើងនូវកម្លាំងដើម្បីព្យាបាលចិត្តដែលខូចរបស់យើង។
៣. វិវរណៈ ២១:៤: «ព្រះជាម្ចាស់នឹងជូតទឹកភ្នែកទាំងអស់ចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ។ នោះនឹងលែងមានសេចក្ដីស្លាប់ទៀតហើយ គ្មានការយំ ឬស្រែកយំ ឬការឈឺចាប់ទៀតទេ។ ដោយសារតែរឿងដំបូងបានកើតឡើង»។ ខគម្ពីរនេះបំពេញយើងជាមួយនឹងក្តីសង្ឃឹមដោយពិពណ៌នាអំពីអនាគតដ៏រុងរឿងដែលរង់ចាំយើងនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ។ ទ្រង់ធានាយើងថា ក្នុងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នឹងមិនមានការឈឺចាប់ ឬទុក្ខព្រួយទៀតទេ ហើយថាព្រះនឹងជូតទឹកភ្នែកយើងទាំងអស់។
3. ការឆ្លុះបញ្ចាំងដើម្បីស្វែងរកសន្តិភាពនៅក្នុងការសន្យាដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ
នៅពេលដែលមានភាពមិនប្រាកដប្រជា និងការលំបាក វាជាការចាំបាច់ក្នុងការស្វែងរកសន្តិភាព និងការលួងលោមក្នុងការសន្យាដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ យើងអាចសញ្ជឹងគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគ្មានលក្ខខណ្ឌរបស់ទ្រង់ និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់ឥតឈប់ឈររបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាគំនិតមួយចំនួនដែលអាចជួយអ្នកស្វែងរកសន្តិភាពក្នុងស្ថានភាពណាមួយ៖
1. ទុកចិត្តលើការសន្យានៃវត្តមានរបស់ព្រះ៖ ព្រះបានសន្យាថានឹងនៅជាមួយយើងជានិច្ច ទោះជាក្នុងគ្រាដ៏ងងឹតបំផុត និងលំបាកបំផុតក៏ដោយ។ មិនថាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាបាត់បង់ ឬនៅម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណានោះទេ ចូរចាំថាព្រះគង់នៅខាងអ្នក ពង្រីកសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់។ ចូរទុកចិត្តលើការសន្យារបស់គាត់ថាមិនបោះបង់អ្នកចោលឡើយ។
២.ស្វែងរកការលួងលោមក្នុងការសន្យាសន្តិភាពរបស់ទ្រង់៖ នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញដោយភាពច្របូកច្របល់ និងការមិនចុះសម្រុងគ្នា ព្រះបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវសន្តិភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។ ទោះបីជាកាលៈទេសៈអាចមានភាពច្របូកច្របល់ក៏ដោយ អ្នកអាចស្វែងរកការលួងលោមក្នុងសេចក្តីសន្យាដ៏ទេវភាពនៃសន្តិភាពដែលលើសពីការយល់ដឹងរបស់មនុស្សទាំងអស់។ សូមឲ្យខ្លួនអ្នកសម្រាកក្នុងការធានាថាព្រះគ្រប់គ្រង ហើយសន្តិភាពរបស់ទ្រង់នៅជុំវិញអ្នកគ្រប់ពេល។
3. ជ្រកកោនដោយសង្ឃឹមលើការសន្យារបស់គាត់អំពីអនាគតដ៏ល្អប្រសើរ៖ ការសន្យារបស់ព្រះអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ចជាមួយទ្រង់ ផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម និងការលួងលោមក្នុងកណ្តាលនៃការសាកល្បង។ ទោះបីជាស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នអាចពិបាកក៏ដោយ ចូរចាំថាជីវិតនៅលើផែនដីនេះគ្រាន់តែជាការបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ហើយថា មានអនាគតដ៏រុងរឿងដែលបានរៀបចំសម្រាប់អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះ។ រក្សាភ្នែករបស់អ្នកលើការសន្យានៃអនាគតដ៏ល្អប្រសើរ ហើយស្វែងរកសន្តិភាពនៅក្នុងការរំពឹងទុកនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង។
4. ការគាំទ្រខាងវិញ្ញាណនៃ ខគម្ពីរ ក្នុងអំឡុងពេល ដំណើរការសោកសៅ
ក្នុងគ្រានៃការបាត់បង់ និងការឈឺចាប់ ការស្វែងរកការលួងលោមក្នុងសេចក្តីជំនឿអាចជាជំនួយដ៏ល្អមួយដើម្បី ស៊ូទ្រាំនឹងដំណើរការនៃទុក្ខសោក។ ខគម្ពីរផ្តល់នូវពាក្យលើកទឹកចិត្ត ក្តីសង្ឃឹម និងកម្លាំងដែលរំឭកយើងថា យើងមិនមែននៅម្នាក់ឯងទេ ដែលព្រះគឺដោយ ភាគីយើងសុខចិត្តផ្ទុកបន្ទុករបស់យើង ហើយសម្រាលទុក្ខយើង។
ព្រះគម្ពីរពោរពេញដោយខគម្ពីរដែលជួយយើងស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខក្នុងគ្រាទុក្ខព្រួយ។ នេះគឺជាការជ្រើសរើសមួយចំនួនក្នុងចំណោមពួកគេ៖
- ទំនុកតម្កើង ៣៤:១៨: ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជិតអស់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយជួយសង្គ្រោះអ្នកដែលត្រូវបាក់ទឹកចិត្ត។
- ម៉ាថាយ ៥:៤៖ អ្នកណាយំមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតគេនឹងទទួលការសម្រាលទុក្ខ។
- ទំនុកតម្កើង ១១៨: ២២៖ សាច់និងបេះដូងរបស់ខ្ញុំបរាជ័យ; បូកនឹងថ្មនៃចិត្តខ្ញុំ ហើយចំណែករបស់ខ្ញុំគឺជាព្រះជារៀងរហូត។
- ទំនុកតម្កើង ១១៨: ២២៖ ទ្រង់ប្រោសអ្នកដែលខូចចិត្ត ហើយចងរបួសពួកគេ។
នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ យើងរកឃើញពាក្យលើកទឹកចិត្ត និង ក្តីសង្ឃឹមដែលរំឭកយើង ថាព្រះមានវត្តមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង សូម្បីតែនៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកបំផុតក៏ដោយ។ ពួកគេបង្ហាញយើងពីការសន្យានៃការលួងលោម និងការព្យាបាលដែលព្រះ ផ្តល់ជូនដល់អ្នកដែលកាន់ទុក្ខ និង ផ្ទុក បន្ទុកផ្លូវចិត្តដ៏ធ្ងន់។ តាមរយៈការសញ្ជឹងគិត និងសញ្ជឹងគិតលើខគម្ពីរទាំងនេះ យើងអាចរកឃើញសន្តិភាព និងកម្លាំងនៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់យើងក្នុងអំឡុងដំណើរការនៃការសោកសៅ។
5. របៀបស្វែងរកការលួងលោមក្នុងសេចក្តីពិតនៃបទគម្ពីរនៅពេលប្រឈមមុខនឹងការចាកចេញរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់
ការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់គឺជាបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ និងសោកសៅមួយដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រឈមមុខនឹងចំណុចខ្លះ ក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចស្វែងរកការលួងលោមក្នុងសេចក្ដីពិតនៃបទគម្ពីរ ដែលរំឭកយើងថា យើងមិនឯកោក្នុងទុក្ខវេទនារបស់យើងនោះទេ។
ដំបូង យើងត្រូវចាំថា ព្រះជាទីពឹងជ្រក និងជាកម្លាំងរបស់យើងក្នុងគ្រាលំបាក។ តាមរយៈបទគម្ពីរ យើងរកឃើញការសន្យាសម្រាលទុក្ខដែលធានាថាព្រះគឺជិតស្និទ្ធនឹងអ្នកដែលខូចចិត្ត ហើយថាទ្រង់នឹងសម្រាលទុក្ខយើងក្នុងគ្រាទុក្ខលំបាករបស់យើង។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៨)។
ម្យ៉ាងទៀត បទគម្ពីរបង្រៀនយើងថាសេចក្ដីស្លាប់មិនមានពាក្យចុងក្រោយឡើយ។ ព្រះយេស៊ូបានសន្យាថាអស់អ្នកដែលជឿលើទ្រង់នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ប៉ុន្តែនឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ១១:២៥-២៦) នេះគឺជាសេចក្ដីពិតដ៏គួរឲ្យសង្ឃឹមដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងទទួលយកការសន្យានៃការជួបជុំគ្នាជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងនៅចំពោះព្រះនៅថ្ងៃណាមួយ។
6. ខគម្ពីរ ព្រះគម្ពីរដែលណែនាំយើងឱ្យ អារម្មណ៍ និង ការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណ បន្ទាប់ពីការបាត់បង់
ការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចបង្កើតរបួសផ្លូវចិត្ត និងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងជ្រៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរផ្តល់ឱ្យយើងនូវការសម្រាលទុក្ខ និងការណែនាំក្នុងការស្វែងរកការព្យាបាលនៅពេលមានទុក្ខព្រួយ ខាងក្រោមនេះគឺជាខបំផុសគំនិតមួយចំនួនដែលនឹងជួយយើងរុករកដំណើរការព្យាបាលនេះ៖
—ទំនុកតម្កើង ៣៤:១៨៖ «ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជិតអ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយសង្គ្រោះអ្នកដែលខូចចិត្ត»។ ខគម្ពីរនេះរំឭកយើងថា ព្រះ នៅជិតអ្នកដែលរងទុក្ខ ហើយសុខចិត្តព្យាបាល ដួងចិត្តដែលខូចរបស់យើង។ ទ្រង់លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យងាកទៅរកទ្រង់ដើម្បីការសម្រាលទុក្ខនិងសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងអំឡុងពេលនៃការឈឺចាប់នេះ។
—អេសាយ ៤១:១០៖ «កុំខ្លាចឡើយ ដ្បិតខ្ញុំនៅជាមួយអ្នក សូមកុំស្លុតឡើយ ដ្បិតយើងជាព្រះរបស់អ្នក ដែលខំប្រឹងដើម្បីអ្នករាល់គ្នា។ ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកជានិច្ច ខ្ញុំនឹងគាំទ្រអ្នកដោយដៃស្តាំនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ខ្ញុំជានិច្ច។» នៅកណ្តាលនៃការបាត់បង់ វាជារឿងធម្មតាក្នុងការមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច និងទន់ខ្សោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខគម្ពីរនេះរំឭកយើងថា ព្រះរបស់យើងជាជម្រក និងជាកម្លាំងរបស់យើង។ ទ្រង់សន្យានឹងយើងថាទ្រង់នឹងមិនបោះបង់យើងឡើយ ហើយថាទ្រង់នឹងទ្រទ្រង់យើង ឆ្លងកាត់ការលំបាករបស់យើង។
—ម៉ាថាយ ៥:៤៖ «មានពរហើយអស់អ្នកដែលកាន់ទុក្ខ ដ្បិតគេនឹងបានសម្រាលទុក្ខ»។ ទោះបីជាការឈឺចាប់នៃការបាត់បង់អាចហាក់ដូចជាលើសលប់ក៏ដោយ យើងនឹងស្វែងរកការធូរស្រាលនៅក្នុងវត្តមាន និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ ទ្រង់សន្យាថានឹងជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកដែលសោកសៅនាំមកនូវសន្តិភាព និងការព្យាបាលក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ក្នុងគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការបង្វែរទៅកាន់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះសម្រាប់ការលើកទឹកចិត្ត និងការណែនាំ។ ខគម្ពីរទាំងនេះអញ្ជើញយើងឱ្យទុកចិត្តលើ ព្រះអម្ចាស់ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យទ្រង់ស្តាររបួសផ្លូវចិត្ត និងខាងវិញ្ញាណរបស់យើងឡើងវិញ។ មិនថាយើងមានការឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចរកឃើញការព្យាបាលដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះរីងស្ងួតរបស់ទ្រង់។
7. សារៈសំខាន់នៃការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងគ្រានៃការកាន់ទុក្ខ និងទុក្ខព្រួយ
ក្នុងគ្រាទុក្ខសោក និងទុក្ខព្រួយ វាជារឿងធម្មតាសម្រាប់យើងដែលមានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួលដោយភាពសោកសៅ និងមិនប្រាកដប្រជា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវជំនឿអាចនាំឱ្យយើងមានការសម្រាលទុក្ខ និងក្តីសង្ឃឹមក្នុងគ្រាលំបាក។ សារៈសំខាន់នៃការរក្សាសេចក្តីជំនឿរបស់យើងឱ្យរឹងមាំគឺនៅក្នុងសមត្ថភាពរបស់វាក្នុងការពង្រឹងយើង និងដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅរកការព្យាបាលផ្លូវចិត្ត។
ទីមួយ ជំនឿផ្តល់ឱ្យយើងនូវអារម្មណ៍នៃគោលបំណង និងអត្ថន័យនៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាក។ វាជួយយើងឱ្យយល់ថាបទពិសោធន៍នៃការឈឺចាប់របស់យើងគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការធំជាងនេះ ហើយអញ្ជើញយើងឱ្យជឿជាក់ថាមានគោលបំណងនៅពីក្រោយកាលៈទេសៈរបស់យើង។ ដោយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីជំនឿនេះ នោះយើងទទួលបាននូវការលួងលោមដោយដឹងថាយើងមិននៅម្នាក់ឯងថាមានព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់យើង ហើយគង់នៅជាមួយយើងគ្រប់ជំហាននៃផ្លូវ។
លើសពីនេះ ជំនឿផ្តល់ឱ្យយើងនូវកម្លាំងចាំបាច់ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាផ្លូវអារម្មណ៍ដែលយើងឆ្លងកាត់អំឡុងពេលមានទុក្ខព្រួយ។ វាអនុញ្ញាតឱ្យយើងស្វែងរកក្តីសង្ឃឹមនៅកណ្តាលនៃភាពអស់សង្ឃឹម និងជួយយើងស្វែងរកការលួងលោម និងការលួងលោមក្នុង ការបង្រៀនខាងវិញ្ញាណដែលនឹងបន្លឺឡើងនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងនៅពេលដែលយើងត្រូវការវាបំផុត។ តាមរយៈជំនឿ យើងរកឃើញថាមានភាពក្លាហានក្នុងការបន្តទៅមុខដោយចងចាំថាមានពន្លឺនៅចុងបញ្ចប់នៃផ្លូវរូងក្រោមដី ហើយថាយើងអាចជម្នះរាល់ឧបសគ្គដែលមកតាមផ្លូវរបស់យើង។
8. ស្វែងរកក្តីសង្ឃឹមក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ចតាមរយៈសារព្រះគម្ពីរ
ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺជាការសន្យាពិសេសមួយដែលព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យយើង។ តាមរយៈសាររបស់ពួកគេ យើងនឹងស្វែងរកក្តីសង្ឃឹម និងការលួងលោមដោយដឹងថាមានលើសពីនេះទៅទៀតលើពិភពលោកនេះ។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចផ្តល់ឱ្យយើងនូវភាពប្រាកដប្រជាថាមានផែនការដ៏ទេវភាពសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ហើយថាគោលបំណងរបស់យើងលើសពីអ្វីដែលយើងអាចមើលឃើញ និងបទពិសោធន៍នៅទីនេះ។
នៅក្នុងសារព្រះគម្ពីរ យើងនឹងឃើញពាក្យលើកទឹកចិត្តដែលអញ្ជើញយើងឱ្យជឿជាក់លើការសន្យានៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចផ្តល់ឱ្យយើង:
- ភាពសុខសាន្តខាងក្នុង និងការលួងលោមក្នុងគ្រាលំបាក និងទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត។
- ភាពប្រាកដប្រជាថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានចាកចេញរបស់យើងកំពុងរង់ចាំយើងនៅកន្លែងល្អជាង។
- ក្តីសង្ឃឹមដែលមិនផ្លាស់ប្តូរដែលnosជួយយើងជំនះការភ័យខ្លាច និងបញ្ហាប្រឈមប្រចាំថ្ងៃ។
ចូរយើងចងចាំថា ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាអំណោយមួយដែលបានផ្ដល់ដល់យើងតាមរយៈយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ។ ទ្រង់ផ្តល់ឱ្យយើងនូវការសន្យានៃជីវិតដ៏ពេញលេញ និងបរិបូរណ៍រួមគ្នាជាមួយនឹងអ្នកបង្កើតរបស់យើង។ សូមឲ្យយើងទុកចិត្តលើសារលិខិតក្នុងព្រះគម្ពីរដែលសេចក្តីពិតទាំងនេះបញ្ជូនមកយើង ពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់យើង និងស្វែងរក ការលួងលោម នៅក្នុងក្តីសង្ឃឹមដ៏អស់កល្បដែលកំពុងរង់ចាំយើង ។
9. ការលួងលោមដ៏ទេវភាពនៅក្នុងខគម្ពីរដែលប្រាប់យើងអំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ
ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ។ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញយើងនូវខគម្ពីរជាច្រើន ដែលនិយាយអំពីគ្រាដ៏វិសេសវិសាលនេះ ដែលពោរពេញដោយក្តីសង្ឃឹម និងការលួងលោមដ៏ទេវភាពសម្រាប់អ្នកទាំងអស់ដែលជឿលើទ្រង់។ វាត្រូវបានផ្តល់ឱ្យយើងតាមរយៈការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
1. កូរិនថូសទី១ ១:១៨ «ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ព្រះគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ជាផលដំបូងនៃអស់អ្នកដែលបានដេកលក់»។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះធានាយើងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកដំបូងដែលរស់ពីសុគតឡើងវិញ ដូច្នេះបើកផ្លូវសម្រាប់អ្នកដែលជឿលើទ្រង់។ វាជួយសម្រាលទុក្ខយើងឱ្យដឹងថា ដូចជាទ្រង់ យើងក៏នឹងមានឱកាសទទួលបានជ័យជំនះលើ the ការស្លាប់ និងការរីករាយនឹងជីវិតថ្មីនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ។
2. រ៉ូម ៨:២៨ «ហើយប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណនៃអ្នកដែលប្រោសព្រះយេស៊ូវពីសេចក្ដីស្លាប់រស់នៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នកដែលប្រោសព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញក៏នឹងផ្ដល់ជីវិតដល់រូបកាយរមែងស្លាប់របស់អ្នកដែរ»។ ខគម្ពីរនេះ រំឭកយើងថា អំណាចដ៏ទេវភាពដែលបានលើកឡើង ព្រះយេស៊ូវក៏មានវត្តមាននៅក្នុងយើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ។ វាជួយសម្រាលទុក្ខយើងឲ្យដឹងថា ទោះជាយើងត្រូវរងការស្លាប់ខាងរូបកាយក៏ដោយ ក៏យើងជាអ្នកកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងជាក្តីសង្ឃឹមនៃការរស់ឡើងវិញ។
3. យ៉ូហាន ១១:២៥-២៦ « ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំជាការរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត។ អ្នកណាដែលជឿលើខ្ញុំ ទោះបីគាត់ស្លាប់ក៏នឹងរស់ដែរ។ ហើយអស់អ្នកណាដែលរស់ ហើយជឿលើខ្ញុំនឹងមិនស្លាប់ជារៀងរហូត»។ ពាក្យទាំងនេះរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្តល់ឱ្យយើងនូវការសម្រាលទុក្ខដ៏ក្រៃលែង ដូចដែលពួកគេធានាយើងថាអ្នកដែលជឿលើទ្រង់នឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ពួកគេលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យទុកចិត្តព្រះយេស៊ូជាប្រភពនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង ហើយរស់នៅដោយប្រាកដថាសេចក្ដីស្លាប់គ្មានអំណាចមកលើយើងឡើយ។
10. អរព្រះគុណសម្រាប់ជីវិតរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ តាមរយៈកម្លាំងដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះប្រទានឱ្យយើង
នៅក្នុងគ្រានៃការឈឺចាប់ និងការបាត់បង់ វាចាំបាច់ក្នុងការស្វែងរកការគាំទ្រ និងកម្លាំងនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ព្រះគម្ពីរ ពោរពេញដោយខគម្ពីរដែលរំឭកយើងអំពីអំណាច និងសេចក្តីស្រឡាញ់ នៃអ្នកបង្កើតរបស់យើង និងពីរបៀបដែលទ្រង់អមដំណើរយើងក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈនៃជីវិត សូម្បីតែនៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកបំផុតរបស់យើង។
នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ វាជាធម្មជាតិដែលមានអារម្មណ៍សោកសៅ និងអស់សង្ឃឹម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះអញ្ជើញយើងឱ្យស្វែងរកការលួងលោមក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់ និងនៅក្នុងការសន្យានៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ យើងអាចចងចាំពាក្យរបស់អេសាយ ៤១:១០ ដែលថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ដ្បិតខ្ញុំនៅជាមួយអ្នក កុំស្លុតឡើយ ព្រោះយើងជាព្រះរបស់អ្នក ដែលខំប្រឹងដើម្បីអ្នក ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកជានិច្ច ខ្ញុំនឹងគាំទ្រអ្នកដោយដៃស្តាំនៃយុត្តិធម៌របស់ខ្ញុំ។ វាស្ថិតនៅក្នុងគ្រានៃភាពទន់ខ្សោយទាំងនេះ ដែលយើងអាចរកឃើញនៅក្នុងព្រះនូវកម្លាំងចាំបាច់ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ។
ជាងនេះទៅទៀត ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងឱ្យចេះអរព្រះគុណ សូម្បីតែនៅកណ្តាលនៃការឈឺចាប់ក៏ដោយ។ នៅក្នុង ថែស្សាឡូនីចទី១ 1:5 យើងត្រូវបានដាស់តឿនឲ្យ«អរព្រះគុណក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ ដ្បិតនេះជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។ ទោះបីជាយើងមានអារម្មណ៍សោកសៅចំពោះការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងក៏ដោយ យើងអាចអរគុណព្រះសម្រាប់ជីវិតដែលយើងចែករំលែកជាមួយពួកគេ និងសម្រាប់ពេលវេលាដ៏រីករាយទាំងអស់ដែលពួកគេបានផ្តល់ឱ្យយើង។ ការអរព្រះគុណដល់ព្រះជួយយើងរកឃើញសន្តិភាព និងក្តីសង្ឃឹមក្នុងពេលមានទុក្ខព្រួយ។
11. ការសន្យារបស់ព្រះដែលជួយយើងឆ្លងកាត់ដោយសេចក្តីជំនឿនិងកម្លាំងគ្រានៃការឈឺចាប់
ក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងទាំងអស់គ្នាជួបនឹងគ្រានៃការឈឺចាប់ និងទុក្ខលំបាក។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ យើងមានកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យនៃការសន្យារបស់ទ្រង់ក្នុងការទ្រទ្រង់យើងក្នុងគ្រាដ៏លំបាកនោះ។ តាមរយៈពាក្យរបស់លោក យើងរកឃើញការសម្រាលទុក្ខ និងការលើកទឹកចិត្តដើម្បីរក្សាសេចក្ដីជំនឿ និងកម្លាំងរបស់យើង។
ការសន្យាដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយដែលព្រះធ្វើចំពោះយើង គឺទ្រង់នឹងមិនបោះបង់ចោលយើងឡើយ។ នៅក្នុង ហេព្រើរ ១៣:៥ ព្រះប្រាប់យើងថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីអ្នកឡើយ។ ខ្ញុំនឹងមិនបោះបង់ចោលអ្នកទេ»។ ការសន្យានេះនឹងរំលឹកយើងនៅក្នុងការឈឺចាប់របស់យើងថាយើងមិននៅម្នាក់ឯងទេ។ ព្រះគង់នៅជាមួយយើងគ្រប់ជំហាននៃផ្លូវ គាំទ្រយើង និងផ្តល់កម្លាំងឱ្យយើងបន្តទៅមុខទៀត។ ក្នុងគ្រាឈឺចាប់ខ្លាំង យើងអាចជឿជាក់លើការសន្យានេះ ហើយស្វែងរកការលួងលោមក្នុងវត្តមានជានិច្ចរបស់គាត់នៅក្បែរយើង។
ការសន្យាមួយទៀតរបស់ព្រះដែលជួយយើងឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់គឺការសន្យារបស់ទ្រង់ក្នុងការព្យាបាល។ នៅក្នុង អេសាយ 53:5 យើងត្រូវបានប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវបានរងរបួសដោយសារការរំលងរបស់យើង ហើយថាដោយសាររបួសរបស់ទ្រង់ យើងបានជាសះស្បើយ ។ ការសន្យានេះរំឭកយើងថា ទោះបីជាយើងកំពុងឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់មួយគ្រាក៏ដោយ ក៏ព្រះ មានអំណាចដើម្បីព្យាបាលរបួសផ្លូវកាយ អារម្មណ៍ និងខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ យើងអាចអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ ដោយទុកចិត្តថាព្រះទ្រង់ស្តាប់តាមសំណើរបស់យើង ហើយអាចនាំមកនូវការព្យាបាល និងការស្ដារឡើងវិញដល់ជីវិតរបស់យើង។
ជាចុងក្រោយ ការសន្យាដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹមនៅកណ្តាលនៃការឈឺចាប់គឺជាការសន្យាដែលថាព្រះមានគោលបំណងសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង។ រ៉ូម 8:28 ប្រាប់យើងថា « ហើយយើងដឹងថាគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ ដល់អ្នកដែលត្រូវបានហៅតាមគោលបំណងរបស់ទ្រង់»។ ទោះបីជាយើងមិនតែងតែយល់ថាហេតុអ្វីបានជាយើងឆ្លងកាត់គ្រាឈឺចាប់ក៏ដោយ យើងអាចជឿជាក់បានថាព្រះកំពុងធ្វើការគ្រប់យ៉ាងដើម្បីភាពល្អរបស់យើង ហើយស្របតាមផែនការដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់។ សូម្បីតែនៅកណ្ដាលទឹកភ្នែកយើងក៏ដោយ យើងអាចកាន់តាមការសន្យានេះ ហើយស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខក្នុងការដឹងថា ព្រះមានគោលបំណងធំជាងនេះក្នុងគ្រប់អ្វីដែលយើងជួប។
12. ការចងចាំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងខគម្ពីរដែលអមដំណើរយើងក្នុងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់
ថ្ងៃនេះ យើងចង់ចងចាំ និងស្វែងរកការលួងលោមក្នុងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ដែលអមដំណើរយើងក្នុងគ្រានៃការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ ពាក្យទាំងនេះនាំមកឱ្យយើងនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីសង្ឃឹម ដោយរំឭកយើងថា យើងមិនដែលនៅម្នាក់ឯងទេ ហើយថាព្រះតែងតែមានវត្តមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ទំនុកតម្កើង 1:34 – «ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជិតអ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង»។ វារំឭកយើងថា ទោះបីជាយើងកំពុងរងទុក្ខ ហើយចិត្តរបស់យើងត្រូវបានខូចក៏ដោយ ក៏ព្រះនៅជិតយើង ហើយនឹងផ្តល់ឱ្យយើងនូវការលួងលោម និងការព្យាបាល។
2. វិវរណៈ 21:4 – »ព្រះនឹងជូតរាល់ទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ។ នោះនឹងលែងមានសេចក្ដីស្លាប់ទៀតហើយ គ្មានការយំ ឬយំ ឬឈឺចាប់ទៀតទេ។ ដោយសារតែរឿងដំបូងបានកើតឡើង»។ វាផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹមដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលទឹកភ្នែកទាំងអស់នឹងស្ងួត ហើយការឈឺចាប់នឹងត្រូវបានជំនួសដោយសន្តិភាព និងសេចក្តីអំណរនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ។
3. យ៉ូហាន 14:27 – «សេចក្ដីសុខសាន្តដែលខ្ញុំទុកឲ្យអ្នក សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំឲ្យអ្នក ខ្ញុំមិនផ្តល់ឱ្យអ្នកដូចដែលពិភពលោកផ្តល់ឱ្យវាទេ។ កុំបារម្ភ ឬភ័យខ្លាច»។ ទ្រង់ធានាយើងថា ទោះបីជាយើងបាត់បង់ក៏ដោយ ក៏ព្រះផ្តល់ឱ្យយើងនូវសន្តិភាពអរូបីដែលហួសពីកាលៈទេសៈណាមួយនៅលើផែនដី។ យើងអាចរកឃើញការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថាយើងអាចទុកចិត្តទ្រង់ និងផែនការរបស់ទ្រង់សម្រាប់ជីវិតរបស់យើង។
ក្នុងគ្រានៃទុក្ខសោកនេះ យើងអាចស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខ និងក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ។ ចូរយើងចងចាំថា ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក និងជាកម្លាំងរបស់យើង ហើយថាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បានអមដំណើរយើងគ្រប់ដំណាក់កាលនៃជីវិតរបស់យើង សូម្បីតែនៅក្នុងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក៏ដោយ។
សំណួរនិងចម្លើយ។
សំណួរ៖ តើខគម្ពីរអ្វីដែលសម្រាលទុក្ខពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់?
ចម្លើយ៖ ព្រះគម្ពីរផ្តល់ឱ្យយើងនូវខគម្ពីរជាច្រើនដែលអាចនាំឱ្យយើងមានការលួងលោម និងក្តីសង្ឃឹមក្នុងគ្រាមានទុក្ខសោក។ ខគម្ពីរសម្រាលទុក្ខបំផុតមួយចំនួនរួមមាន៖
- «ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជិតអស់អ្នកដែលខូចចិត្ត ព្រះអង្គសង្គ្រោះអ្នកដែលខូចចិត្ត»។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៨)
«អស់អ្នកដែលនឿយហត់ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសម្រាក» (ម៉ាថាយ ១១:២៨)។
- «កុំឲ្យចិត្តឯងព្រួយ; ជឿលើព្រះ ជឿលើខ្ញុំផងដែរ។ នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានផ្ទះជាច្រើន»។ (យ៉ូហាន ១៤:១-២)
-«មានពរហើយអស់អ្នកដែលកាន់ទុក្ខ ដ្បិតគេនឹងបានសម្រាលទុក្ខ»។ (ម៉ាថាយ ៥:៤)
«ព្រះអម្ចាស់ជាអ្នកគង្វាលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនខ្វះអ្វីសោះ។ «នៅទីវាលស្មៅដ៏ទន់ភ្លន់ គាត់នឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំសម្រាក»។ (ទំនុកដំកើង ២៣:១-២)
សំណួរ ៖ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ បន្ទាប់ពីបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់?
ចម្លើយ៖ នៅពេលដែលយើងជួបប្រទះនឹងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ វាជារឿងធម្មជាតិដែលពោរពេញដោយអារម្មណ៍ចម្រុះ។ ការស្វែងរកការលួងលោមក្នុងខគម្ពីរជួយយើងឱ្យចងចាំថាយើងមិនឯកោក្នុងទុក្ខសោករបស់យើងទេ ហើយថាព្រះទ្រង់នៅជិតនឹងនាំយើងនូវកម្លាំង និងការលួងលោមចិត្ត។ ខគម្ពីរទាំងនេះអនុញ្ញាតឱ្យយើងស្វែងរកក្តីសង្ឃឹមនៅកណ្តាលនៃទុក្ខសោក ហើយរំឭកយើងថាអ្នកដែលបានទៅគឺនៅក្នុងដៃដ៏ស្រឡាញ់នៃ ស្ថានសួគ៌ព្រះវរបិតារបស់យើង។
សំណួរ៖ តើយើងអាចអនុវត្តខគម្ពីរទាំងនេះក្នុងដំណើរការសោកសៅរបស់យើងដោយរបៀបណា ?
ចម្លើយ៖ ការអនុវត្តខគម្ពីរទាំងនេះក្នុងដំណើរការសោកសៅរបស់យើងរួមបញ្ចូលទាំងការអាន ការរំពឹងគិត និងការសញ្ជឹងគិតអំពីវាជាប្រចាំ។ យើងអាចងាកទៅរកពួកគេ នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយស្វែងរកសន្តិភាព និងការលួងលោមដែលយើងត្រូវការនៅក្នុងពួកគេ ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចចែករំលែកវាជាមួយអ្នកដទៃដែលកំពុងឆ្លងកាត់ដំណើរការដូចគ្នានេះ ដើម្បីផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត និងកម្លាំងដល់ពួកគេ។
សំណួរ៖ តើការអនុវត្ត ឬពិធីសាសនាអ្វីផ្សេងទៀត អាចជួយយើងទប់ទល់នឹងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់?
ចម្លើយ៖ បន្ថែមពីលើការស្វែងរកការលួងលោមក្នុងខគម្ពីរ ក៏មានការអនុវត្តន៍ និងពិធីផ្សេងទៀតដែលអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ ការអនុវត្តមួយចំនួនរួមមានៈ ការអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ ចូលរួមក្រុមគាំទ្រ ឬការព្យាបាល គោរពការចងចាំរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់តាមរយៈ ពិធីផ្ទាល់ខ្លួនដូចជា សរសេរសំបុត្រ ឬបង្កើតសៀវភៅអេតចាយ ស្វែងរក ការគាំទ្រពីមនុស្សជិតស្និទ្ធ មិត្តភ័ក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ ហើយត្រូវចាំថា ដំណើរការសោកសៅគឺមានតែមួយគត់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ហើយវាជារឿងសំខាន់ដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍ និងបង្ហាញពីអារម្មណ៍នៃការសោកសៅផ្ទាល់ខ្លួន។
សំណួរ៖ តើយើងអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយរបៀបណា?
ចម្លើយ៖ នៅពេលដែលនរណាម្នាក់ជិតស្និទ្ធនឹងយើងបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការផ្តល់ការគាំទ្រ និងការយល់ដឹងរបស់យើង។ វិធីមួយចំនួនដើម្បីជួយរួមមានៈ ការស្តាប់យ៉ាងសកម្មនូវអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេដោយគ្មានការវិនិច្ឆ័យ ការចែករំលែក ខគម្ពីរដែលអាច នាំមកនូវការលួងលោម ការផ្តល់ជំនួយជាក់ស្តែង ដូចជាការរៀបចំអាហារ ឬមើលថែទាំកូនរបស់ពួកគេ អមដំណើរពួកគេតាមរយៈកិច្ចការ ឬសកម្មភាពចាំបាច់ និង រំឭកពួកគេដែលនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង។ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការចងចាំថាមនុស្សម្នាក់ៗជួបប្រទះទុក្ខសោកខុសៗគ្នា ដូច្នេះវាជារឿងសំខាន់ក្នុងការគោរពដំណើរការរបស់ពួកគេ ហើយមានវត្តមានដោយមិនរុញពួកគេឱ្យឆ្លងកាត់វាឱ្យបានលឿន។
ចំណុចសំខាន់
នៅគ្រានៃការបាត់បង់និងទុក្ខព្រួយ យើងរកឃើញការសម្រាលទុក្ខនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងពាក្យដ៏ឈ្លាសវៃនិងការសម្រាលទុក្ខនៃគម្ពីរ។ តាមរយៈខគម្ពីរដែលបានជ្រើសរើស យើងបានស្វែងរកប្រភពនៃការសង្គ្រោះសម្រាប់អ្នកដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះរំលឹកយើងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជីវិតមិនរលត់ទៅដោយសេចក្ដីស្លាប់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវឆ្លងផុតពីពិភពលោកនៅលើផែនដីនេះ។
នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ យើងបានរកឃើញការលួងលោមចិត្តនៅក្នុងចំណេះដឹងដែលថា អស់អ្នកដែលបានចាកចេញគឺស្ថិតនៅក្នុងការមើលថែដោយក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកបង្កើតរបស់យើង។ ការសន្យានៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងការជួបជុំគ្នានៅក្នុងវត្តមានដ៏ទេវភាព ផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម និងកម្លាំងដើម្បីបន្តនៅពេលមានការឈឺចាប់។
ពេលមានទុក្ខព្រួយ វាជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចាំថា យើងមិននៅម្នាក់ឯងទេ។ សហគមន៍នៃអ្នកជឿជុំវិញយើង ដោយផ្តល់ការសម្រាលទុក្ខ ការគាំទ្រ និងការអធិស្ឋានដោយស្មោះ។ តាមរយៈការប្រកបជាមួយនឹងអ្នកដទៃ យើងអាចរកឃើញការលួងលោម និងការព្យាបាលក្នុងភាពសោកសៅរបស់យើង។
វាជាបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដែលខគម្ពីរទាំងនេះពីព្រះគម្ពីរបានបម្រើជាពន្លឺនៅកណ្តាលភាពងងឹតនៃការកាន់ទុក្ខ។ សូមឲ្យពួកគេជាការរំឭកថា ព្រះរបស់យើងដើរក្បែរយើងក្នុងគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ ហើយថាព្រះគុណ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ទ្រទ្រង់យើង។
ចូរយើងចាំថា ទុក្ខព្រួយគឺជាដំណើរការផ្ទាល់ខ្លួន និងតែមួយគត់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ ទោះបីជាពាក្យទាំងនេះអាចលួងលោមចិត្តក៏ដោយ ក៏មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវតែស្វែងរកវិធីផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីដោះស្រាយការឈឺចាប់ និងព្យាបាល។ ព្រះគម្ពីរអាចជាមគ្គុទ្ទេសក៍ក្នុងដំណើរការនេះ ប៉ុន្តែវាក៏សំខាន់ផងដែរក្នុងការស្វែងរកការគាំទ្រ និងការលួងលោមបន្ថែមពីក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្តិ និងអ្នកជំនាញដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងគ្រានៃទុក្ខព្រួយ។
នៅទីបំផុត យើងជឿជាក់លើការសន្យាដែលថាថ្ងៃណាមួយ រាល់ទឹកភ្នែកនឹងត្រូវបានលុបចេញ ហើយភាពសោកសៅទាំងអស់នឹងប្រែក្លាយទៅជាសេចក្តីអំណរដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ សូមឲ្យសន្តិភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់ នៃព្រះបំពេញចិត្តយើង ពេលយើងដើរកាត់ជ្រលងភ្នំនៃការកាន់ទុក្ខ ហើយឃើញខ្លួនយើងដោយសង្ឃឹមថាសេចក្តីស្លាប់មិនមានពាក្យចុងក្រោយឡើយ។