ការអភ័យទោសគឺជាប្រធានបទសំខាន់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នៅទូទាំងទំព័ររបស់វា យើងរកឃើញឯកសារយោងជាច្រើនដែលបង្រៀនយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការអភ័យទោស និងការអភ័យទោស។ នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងស្វែងយល់ពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរស្តីពីការអភ័យទោស និងរបៀបដែលការអនុវត្តនេះអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់យើង។ តាមទស្សនៈគ្រូគង្វាល និងដោយសំឡេងអព្យាក្រឹត យើងនឹងជ្រមុជខ្លួនយើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីស្វែងរកអត្ថន័យដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃការអភ័យទោស និងរបៀបអនុវត្តវានៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ និងអ្នកដទៃ។ សូមចូលរួមជាមួយយើងក្នុងដំណើរខាងវិញ្ញាណនេះ នៅពេលយើងស្រាយវគ្គសំខាន់ៗពីព្រះគម្ពីរ ដែលដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅកាន់ ជីវិតដែលពោរពេញដោយព្រះគុណ និងការផ្សះផ្សា។
សន្ទស្សន៍នៃមាតិកា
ការអភ័យទោស៖ អំណោយដ៏ទេវភាពសម្រាប់មនុស្សជាតិមនុស្សជាតិ
ការអភ័យទោសគឺជាអំណោយដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយដែលព្រះបានប្រទានដល់មនុស្សជាតិ។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងអាចទទួលបានសេរីភាពពីទម្ងន់នៃអំពើបាប ហើយស្តារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ និងជាមួយព្រះ។ វាគឺជាទង្វើដ៏ទេវភាពដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងព្យាបាលរបួស ហើយឈានទៅលើផ្លូវខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។
ការអភ័យទោសគឺជាដំណើរការមួយដែលតម្រូវឱ្យមានការបន្ទាបខ្លួន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងដោះលែងអ្នកដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់យើង ដោយអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេមានឱកាសលោះខ្លួន និងផ្លាស់ប្តូរ។ យើងក៏រំដោះខ្លួនយើងពីការអន់ចិត្ត និងភាពជូរចត់ដែលអាចស៊ីព្រលឹងរបស់យើង។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបានអត់ទោសឱ្យអស់អ្នកដែលបានឆ្កាងទ្រង់ ដោយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់។
ការអភ័យទោសអនុញ្ញាតឱ្យយើងផ្សះផ្សាជាមួយព្រះ ហើយទទួលព្រះគុណ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់។ វាផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីត្រូវបានលើកលែងទោសសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងផ្ទាល់ ហើយរំឭកយើងថា គ្មានអំពើបាបណាដែលធំពេកសម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត ការអភ័យទោសអញ្ជើញយើងឱ្យស្វែងរកការផ្សះផ្សាជាមួយអ្នកដែលយើងធ្វើឱ្យឈឺចាប់ ជំរុញឱ្យមានសន្តិភាព និងឯកភាពក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។
ធម្មជាតិនៃអំពើបាប និងផលវិបាករបស់វាក្នុងតម្រូវការការអភ័យទោស
ធម្មជាតិនៃអំពើបាបមានតាំងពីជំនាន់ដើមបំផុតនៃមនុស្សជាតិ នៅពេលបុព្វបុរសរបស់យើងមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយចុះចាញ់នឹងការល្បួង។ អំពើបាបគឺជាការបំពាននៃឆន្ទៈដ៏ទេវភាព និងការចាកចេញពីផែនការដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់សម្រាប់ជីវិតរបស់យើង។ វាជាឧបសគ្គមួយដែលបំបែកយើងពីព្រះ ហើយរារាំងយើងពីការទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់យ៉ាងពេញលេញ។
អំពើបាបតែងតែនាំយើងទៅកាន់ផ្លូវងងឹត និងបំផ្លិចបំផ្លាញ។ វាបញ្ឆោតយើងដោយការសន្យាមិនពិតនៃការពេញចិត្ត និងសុភមង្គល ប៉ុន្តែការពិតវាទុកយើងឱ្យទទេ ហើយខូច ផលវិបាករបស់វាឈឺចាប់ និងយូរអង្វែង ដែលប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ និងខ្លួនឯងផងដែរ។
តម្រូវការសម្រាប់ការអភ័យទោសកើតឡើងជាលទ្ធផលនៃធម្មជាតិនៃអំពើបាប។ បើគ្មានការអត់ទោសទេ យើងនឹងត្រូវបានថ្កោលទោសឱ្យរស់នៅក្នុងអវត្ដមាននៃសន្តិភាព និងការផ្សះផ្សាជាមួយព្រះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដំណឹងល្អគឺថា ព្រះនៅក្នុងសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់ទ្រង់ បានផ្តល់ឱកាសដល់យើងសម្រាប់ការប្រោសលោះតាមរយៈ កូនប្រុសរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ តាមរយៈការទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង និងការប្រែចិត្តដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត នោះយើងអាចជួបប្រទះនូវអំណាចព្យាបាលនៃការអភ័យទោសដ៏ទេវភាព ហើយស្ដារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកបង្កើត។ សូមឲ្យគំនិតទាំងនេះនាំឲ្យយើងសញ្ជឹងគិតអំពីតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងសម្រាប់ការអភ័យទោស និងព្រះគុណដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ព្រះក្នុងការផ្តល់វា។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មេត្ដារបស់ព្រះ៖ គ្រឹះព្រះគម្ពីរនៃការអភ័យទោស
នៅក្នុងបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ យើងរកឃើញមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងព្រះគម្ពីរជាច្រើនសម្រាប់ការអភ័យទោស ដែលបង្ហាញដល់យើងនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏មេត្តាករុណារបស់ព្រះចំពោះយើង។ វគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះរំឭកយើងថា ទោះបីជាមានកំហុស និងអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងក៏ដោយ វាតែងតែមានលទ្ធភាពនៃការអភ័យទោស និងស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកបង្កើតរបស់យើង។ ការរំពឹងគិតលើការបង្រៀនទាំងនេះជួយយើងឱ្យយល់អំពីភាពធំធេងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហើយបណ្ដុះឱ្យមានចិត្តអភ័យទោសចំពោះអ្នកដទៃ។
ទីមួយ រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយនៅក្នុងដំណឹងល្អនៃលូកាជំពូកទី 15 បង្ហាញយើងនូវគំរូដ៏រំជើបរំជួលនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏មេត្តារបស់ព្រះ។ វាប្រាប់យើងពីដំណើររឿងរបស់កូនប្រុសម្នាក់ដែលបោះបង់ចោលឪពុករបស់គាត់ ដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលប្រែចិត្ត ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ទោះបីគាត់សមនឹងទទួលទោសក៏ដោយ ឪពុករត់ទៅជួបគាត់ ឱបគាត់ ហើយអបអរការវិលវិញរបស់គាត់។ រឿងប្រៀបប្រដូចនេះបង្ហាញយើងថា មិនថាយើងបានវង្វេងឆ្ងាយពីព្រះប៉ុណ្ណាក៏ដោយ យើងតែងតែអាចស្វែងរកការអភ័យទោស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ជានិច្ច។
លើសពីនេះ ទំនុកតម្កើង ១០៣:៨ បង្ហាញដល់យើងថា «ព្រះអម្ចាស់មានចិត្តមេត្តាករុណា ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្តីស្រឡាញ់ជាបរិបូរ។ រាល់ពេលដែលយើងប្រែចិត្ត ហើយស្វែងរកការអភ័យទោសពីទ្រង់ នោះព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ស្វាគមន៍យើងដោយបើកចំហរ ហើយប្រោសយើងឡើងវិញ។ ការសន្យានេះផ្តល់ឱ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម ហើយអញ្ជើញយើងឱ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ ពង្រីកការអភ័យទោសដល់អ្នកដែលបានធ្វើឱ្យយើងអាក់អន់ចិត្ត។
តួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអ្នកសម្រុះសម្រួលនៃការអភ័យទោសពីព្រះ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងរកឃើញការបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពី . ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានបញ្ជូនមកដោយព្រះដើម្បីផ្សះផ្សាយើងជាមួយទ្រង់ ហើយផ្ដល់ការសង្គ្រោះដល់យើងតាមរយៈការអត់ទោសបាបរបស់យើង។ ការលះបង់របស់គាត់នៅលើឈើឆ្កាងផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីទទួលបានការអភ័យទោសពីព្រះ និងស្តារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ។ បន្ទាប់ យើងនឹងស្វែងយល់ពីទិដ្ឋភាពសំខាន់ៗមួយចំនួននៃតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនេះ៖
1. ព្រះប្រោសលោះ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាអ្នកសម្រុះសម្រួលតែមួយគត់រវាងព្រះ និងមនុស្ស។ តាមរយៈការលះបង់របស់គាត់នៅលើឈើឆ្កាង គាត់បានរំដោះយើងពីអំណាចនៃអំពើបាប ហើយបានទិញយើងនូវសេរីភាពខាងវិញ្ញាណដែលយើងត្រូវការយ៉ាងខ្លាំង។ ការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីទទួលយកការអភ័យទោសទាំងស្រុង ហើយត្រូវបានផ្សះផ្សាជាមួយព្រះ។
២.អន្តរការី និងមេធាវី៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនគ្រាន់តែបានបង់ថ្លៃសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏អង្វរជំនួសយើងនៅចំពោះព្រះវរបិតាផងដែរ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់គឺធំធេងណាស់ ដែលទ្រង់បានចូលខាងយើង ដោយអង្វររកបុព្វហេតុរបស់យើង និងអង្វររកព្រះគុណដ៏ទេវភាព។ យើងអាចជឿជាក់បានថាទ្រង់កំពុងអង្វររកយើងជានិច្ច ហើយបង្ហាញតម្រូវការរបស់យើង និងការប្រែចិត្តនៅចំពោះព្រះ។
3. ផ្លូវនិងច្រកទ្វារ: ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់របស់យើង ដើម្បីទទួលបាននូវការអភ័យទោសដ៏ទេវភាព និងទទួលបាន life ដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ គាត់ផ្ទាល់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត។ «គ្មាននរណាមកឯព្រះវរបិតាឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈខ្ញុំ»។ តាមរយៈសេចក្តីជំនឿដ៏ស្មោះត្រង់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងកិច្ចការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចចូលទៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះ ហើយទទួលបទពិសោធន៍ពីការអភ័យទោស និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌរបស់ទ្រង់ ។
អំណាចផ្លាស់ប្តូរនៃការអភ័យទោសនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
វាគឺជាការមិនមានការសង្ស័យ។ នៅពេលដែលយើងចូលទៅក្នុងដំណើរការនៃការអត់ទោសឱ្យនរណាម្នាក់ដែលធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់ យើងអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនយើងរំដោះខ្លួនចេញពីការអន់ចិត្ត និងបន្ទុកផ្លូវចិត្តដែលយើងផ្ទុកនៅខាងក្នុង។ ការអត់ទោសផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីព្យាបាលរបួសរបស់យើង និងបទពិសោធន៍នៃការផ្លាស់ប្តូរខាងក្នុងដ៏ជ្រៅ។
តាមរយៈការអភ័យទោស យើងកំពុងជ្រើសរើសបោះបង់ចោលអតីតកាល ហើយបន្សល់ទុកនូវព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ឈឺចាប់ដែលបានសម្គាល់យើង។ យើងកំពុងផ្តល់ឱកាសឱ្យខ្លួនយើងដើម្បីរីកចម្រើន និងវិវឌ្ឍន៍ជាមនុស្ស។ ការអភ័យទោសរំដោះយើងចេញពីគុកផ្លូវអារម្មណ៍ដែលយើងបានចាក់សោរខ្លួនយើង ហើយអនុញ្ញាតឱ្យយើងបើកខ្លួនយើងទៅនឹងបទពិសោធន៍ និងឱកាសថ្មីៗក្នុងជីវិត។
ការអភ័យទោសក៏ជួយយើងស្ដារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដែលយើងធ្លាប់មានជម្លោះជាមួយដែរ។ តាមរយៈការបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត និងការអាក់អន់ចិត្ត យើងបើកទ្វារទៅរកការផ្សះផ្សា និងបង្កើតទំនាក់ទំនងដ៏ពិតប្រាកដ និងពិតប្រាកដឡើងវិញ។ ការអភ័យទោស ផ្តល់ឱ្យយើងនូវលទ្ធភាព ក្នុងការកសាងទំនាក់ទំនងកាន់តែរឹងមាំ និងយូរអង្វែង ដោយផ្អែកលើសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីមេត្តា។
របៀបទទួលការអភ័យទោសពីព្រះ៖ ជំហានជាក់ស្តែងយោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ
ការទទួលបានការអភ័យទោសពីព្រះគឺជាបទពិសោធន៍ផ្លាស់ប្តូរដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងទទួលបាននូវសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងនូវជំហានជាក់ស្តែង ដើម្បីសម្រេចបាននូវការអភ័យទោសដ៏ទេវភាពនេះ និងស្តារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយទ្រង់ឡើងវិញ។
ការសោកស្តាយដោយស្មោះ៖ ជំហានដំបូងដើម្បីទទួលការលើកលែងទោសពីព្រះគឺការទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានវិប្បដិសារីយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះពួកគេ។ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការទទួលស្គាល់កំហុសរបស់យើងដោយរាបទាប ហើយមានការផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាពិតប្រាកដ។ ការសារភាពដោយស្មោះនាំយើងឱ្យខិតទៅជិតព្រះ ហើយបើកផ្លូវឱ្យយើងទទួលការអភ័យទោសពីទ្រង់។
ស្វែងរកការអភ័យទោស៖ បន្ទាប់ពីប្រែចិត្ត វាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការស្វែងរកការអភ័យទោសពីព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំងក្លា និងការអានព្រះបន្ទូល។ យើងត្រូវតែចងចាំថាព្រះមានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយមានឆន្ទៈអភ័យទោសចំពោះយើង ប្រសិនបើយើងបង្ហាញចិត្តរាបទាប និងបំណងប្រាថ្នាពិតប្រាកដសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរ។ ចំណាយពេលស្វែងរកទ្រង់ សុំព្រះគុណ និងកម្លាំងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយកឈ្នះលើការល្បួង ហើយប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
ការទទួលយកនិងការផ្លាស់ប្តូរ: នៅពេលដែលយើងទទួលបានការអត់ទោសពីព្រះ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការទទួលយកវា ហើយអនុញ្ញាតឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់កែប្រែជីវិតរបស់យើង។ យើងត្រូវតែដោះលែងខ្លួនយើងពីអារម្មណ៍នៃកំហុស ឬភាពអាម៉ាស់ណាមួយ ហើយរៀនរស់នៅក្នុងសេរីភាពដែលទ្រង់បានផ្តល់ឱ្យយើង។ ជាងនេះទៅទៀត ការអត់ទោសរបស់ព្រះគួរតែជំរុញយើងឱ្យរស់នៅក្នុងជីវិតដែលគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ ហើយចែកចាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ជាមួយនឹងអ្នកដែលនៅជុំវិញយើង។
សារៈសំខាន់នៃ "ការអភ័យទោស" ខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃ
ក្នុងជីវិត យើងទាំងអស់គ្នាមានកំហុស។ យើងធ្វើខុស យើងបរាជ័យ ហើយយើងធ្វើបាបអ្នកដ៏ទៃដោយគ្មានន័យ។ ប៉ុន្តែ តើយើងនឹងធ្វើអ្វីបន្ទាប់ពីបានធ្វើកំហុសទាំងនោះ? ការអភ័យទោសក្លាយជាផ្លូវជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការព្យាបាលផ្លូវចិត្ត និងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ ទង្វើនៃការអភ័យទោសរំដោះយើងពីបន្ទុកនៃការអាក់អន់ចិត្ត អនុញ្ញាតឱ្យយើងរីកចម្រើន និងពង្រឹងយើងខាងវិញ្ញាណ។
ការអភ័យទោសគឺជាឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលសម្រាប់ការព្យាបាលខាងក្នុងរបស់យើងផ្ទាល់។ តាមរយៈការអភ័យទោសដល់ខ្លួនយើង យើងទទួលស្គាល់មនុស្សជាតិរបស់យើង ហើយផ្តល់ឱកាសឱ្យខ្លួនយើងដើម្បីរៀន និងរីកចម្រើនពីកំហុសរបស់យើង។ យើងដោះលែងខ្លួនយើងពីទម្ងន់នៃកំហុស និងការទម្លាក់តម្លៃខ្លួនឯង ដោយអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនយើងឆ្ពោះទៅរកស្ថានភាពនៃការផ្សះផ្សាផ្ទៃក្នុង។ លើសពីនេះ ការអត់ទោសជួយយើងបណ្ដុះឱ្យមានសេចក្ដីមេត្ដាចំពោះខ្លួនយើង ផ្ដល់ឱកាសឱ្យយើងទទួលយកខ្លួនយើងដូចយើង ហើយស្រឡាញ់ខ្លួនយើងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។
ដូចគ្នានេះដែរ ការអត់ទោសឱ្យអ្នកដទៃ អនុញ្ញាតឱ្យយើងបង្កើតទំនាក់ទំនងដែលមានសុខភាពល្អ និងយូរអង្វែង។ តាមរយៈការអនុវត្តការអភ័យទោស យើងបង្កើតកន្លែងដើម្បីកសាងទំនុកចិត្តឡើងវិញ និងពង្រឹងភាពសុខដុមរមនាក្នុងអន្តរកម្មរបស់មនុស្សរបស់យើង។ ការអភ័យទោសបង្រៀនយើងឱ្យមើលហួសពីកំហុស និងកំហុសរបស់អ្នកដទៃ ស្វែងរកប្រយោជន៍រួម និងលើកកម្ពស់ការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធ។ លើសពីនេះទៀត ទង្វើនៃការអត់ទោសឲ្យយើងរួចពីការអន់ចិត្ត ហើយរំដោះយើងពីបន្ទុកអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន។
ការអភ័យទោសជាឧបករណ៍សម្រាប់ព្យាបាលអារម្មណ៍ និងការរំដោះខាងវិញ្ញាណ
ការអភ័យទោសគឺជាឧបករណ៍ដ៏មានអានុភាពដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងព្យាបាលក្នុងកម្រិតអារម្មណ៍ និងបទពិសោធន៍នៃការរំដោះខាងវិញ្ញាណពិត។ ពេញមួយជីវិតរបស់យើង យើងទាំងអស់គ្នាបានជួបប្រទះនូវស្ថានភាពឈឺចាប់ ឬរបួសផ្លូវចិត្តដែលបង្កឡើងដោយអ្នកដ៏ទៃ ឬសូម្បីតែខ្លួនយើងផ្ទាល់។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះអាចទុកឱ្យយើងជាប់ក្នុងវដ្តនៃភាពជូរចត់ ការអន់ចិត្ត និងការឈឺចាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការអភ័យទោសផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីបំបែកខ្សែសង្វាក់ទាំងនោះ ហើយស្វែងរកសន្តិភាពខាងក្នុងដែលយើងចង់បាន។
ជំហានដំបូងឆ្ពោះទៅរកការព្យាបាលផ្លូវចិត្ត និងការរំដោះខាងវិញ្ញាណតាមរយៈការអភ័យទោស គឺការទទួលស្គាល់ការឈឺចាប់ដែលយើងបានជួបប្រទះ។ វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនយើងទទួលអារម្មណ៍ និងការឈឺចាប់ដែលទាក់ទងនឹងស្ថានភាព ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យវាស៊ីយើង ឬកំណត់យើងនោះទេ។ តាមរយៈការដោះស្រាយអារម្មណ៍ទាំងនេះតាមរបៀបដែលមានសុខភាពល្អ និងដឹងខ្លួន យើងអាចចាប់ផ្តើមដោះលែងខ្លួនយើងពីឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានរបស់ពួកគេមកលើជីវិតរបស់យើង។
នៅពេលដែលយើងទទួលស្គាល់ការឈឺចាប់របស់យើង វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការសម្រេចចិត្តដោយដឹងខ្លួនដើម្បីអភ័យទោស។ នេះអាចរួមបញ្ចូលការអភ័យទោសដល់នរណាម្នាក់ដែលបានធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់ ឬសូម្បីតែការអភ័យទោសខ្លួនឯងចំពោះកំហុសកន្លងមក។ ការអភ័យទោសមិនកាត់បន្ថយ ឬបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃគ្រោះថ្នាក់ដែលបង្កឡើងនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសមួយដើម្បីលះបង់ទម្ងន់ផ្លូវចិត្ត ហើយឆ្ពោះទៅរកការព្យាបាល និងសេរីភាព។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងរំដោះខ្លួនយើងចេញពីអំណាចដែលអាក់អន់ចិត្ត និងការអាក់អន់ចិត្តមានមកលើយើង ដែលអនុញ្ញាតឱ្យការព្យាបាល និងការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណកើតឡើងនៅក្នុងខ្លួនយើង។
សរុបមក ការអភ័យទោសពិត និងពិតប្រាកដគឺជាឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលដែលនាំមកយើងនូវការព្យាបាលផ្លូវចិត្ត និងការរំដោះខាងវិញ្ញាណ។ វាអនុញ្ញាតឱ្យយើងបំបែកច្រវាក់នៃអតីតកាល រំដោះខ្លួនយើងពីការអន់ចិត្ត និងស្វែងរកសន្តិភាពខាងក្នុង។ តាមរយៈការទទួលស្គាល់ការឈឺចាប់របស់យើង ធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយដឹងខ្លួនដើម្បីអត់ទោស និងអនុញ្ញាតឱ្យការព្យាបាលកើតឡើង នោះយើងអាចជួបប្រទះការផ្លាស់ប្តូរដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងរំដោះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ការអភ័យទោសបង្ហាញផ្លូវទៅកាន់ជីវិតដ៏ពេញលេញ និងមានន័យ ពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ក្តីមេត្តា និងសន្តិភាពខាងក្នុង។
បណ្តុះអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោសនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។
នៅពេលដែលជីវិតបង្ហាញយើងនូវបញ្ហាប្រឈម ហើយយើងឃើញថាខ្លួនយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាក ពេលខ្លះវាងាយស្រួលក្នុងការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអន្ទាក់នៃកំហឹង និងការអាក់អន់ចិត្ត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបណ្ដុះនូវអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោសនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងអាចជាការផ្លាស់ប្តូរ។ ការអភ័យទោសរំដោះយើងពីបន្ទុកផ្លូវចិត្តអវិជ្ជមាន ហើយបើកកន្លែងសម្រាប់ការព្យាបាល និងការលូតលាស់ផ្ទាល់ខ្លួន។
ការអភ័យទោសមិនមានន័យថាបំភ្លេចនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង ឬមិនចាត់វិធានការដើម្បីការពារខ្លួនយើងនាពេលអនាគតនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញវាគឺជាសកម្មភាពនៃការរំដោះផ្ទៃក្នុង។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងរំដោះចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងចេញពីភាពជូរចត់ និងការអន់ចិត្តដែលចងយើង។ ការអភ័យទោសអនុញ្ញាតឱ្យយើងបន្តទៅមុខ ហើយផ្តោតលើអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ដើម្បីបណ្តុះអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោស វាជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថាយើងទាំងអស់គ្នាជាមនុស្ស ហើយធ្វើខុស។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់មានបទពិសោធន៍នៃភាពទន់ខ្សោយ ហើយបានធ្វើឱ្យអ្នកដទៃឈឺចាប់ដោយដឹងខ្លួន ឬដោយមិនដឹងខ្លួន។ តាមរយៈការចងចាំពីសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការធ្វើខុស យើងអាចអភិវឌ្ឍការអាណិតអាសូរដល់អ្នកដទៃ និងស្វែងរកកម្លាំងដើម្បីអភ័យទោស។ ជាងនេះទៅទៀត ការអនុវត្តការថែទាំខ្លួនឯង និងការស្រឡាញ់ខ្លួនឯងក៏ដើរតួជាមូលដ្ឋានក្នុងដំណើរការអភ័យទោសរបស់យើងផងដែរ ព្រោះវាជួយយើងព្យាបាលរបួសរបស់យើង និងយល់ដឹងពីអ្នកដទៃកាន់តែច្រើន។
ការរស់នៅក្នុងការផ្សះផ្សា៖ វិធីស្ដារទំនាក់ទំនងដែលខូចដោយការអភ័យទោស
ការអភ័យទោសគឺជាឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងស្តារសន្តិភាព និងភាពសុខដុមរមនាក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងរកឃើញថាខ្លួនយើងនៅចំណុចមួយដែលទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយការអាក់អន់ចិត្ត កំហឹង ឬការឈឺចាប់ ការអភ័យទោសបង្ហាញខ្លួនឯងថាជាគន្លឹះក្នុងការព្យាបាល និងស្ដារឡើងវិញនូវអ្វីដែលធ្លាប់ខូច។
ដើម្បីរស់នៅក្នុងការផ្សះផ្សា វាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការយល់ថា ការអភ័យទោសមិនមានន័យថាការបំភ្លេចចោល ឬបង្ហាញពីភាពត្រឹមត្រូវនៃសកម្មភាពដែលបានធ្វើឱ្យយើងរងទុក្ខនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាដំណើរការផ្ទៃក្នុងដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងដោះលែងខ្លួនយើងពីបន្ទុកផ្លូវចិត្តដែលយើងផ្ទុក ដើម្បីឆ្ពោះទៅរកអនាគតដ៏ពេញលេញមួយ។
ការផ្សះផ្សាទាមទារការយល់ចិត្ត ការអាណិតអាសូរ និងភាពក្លាហាន។ ខាងក្រោមនេះ យើងបង្ហាញនូវជំហានសំខាន់ៗចំនួនបី ដើម្បីស្ដារទំនាក់ទំនងដែលខូចតាមរយៈការអភ័យទោស៖
- ដឹងពីអារម្មណ៍របស់អ្នក៖ មុននឹងចាប់ផ្តើមដំណើរការលើកលែងទោស វាជាការសំខាន់ក្នុងការទទួលស្គាល់ និងយល់ពីអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ដោយអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនអ្នកមានអារម្មណ៍ និងដំណើរការការឈឺចាប់ដែលអ្នកបានជួបប្រទះ។
- ទទួលយកការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នក៖ ទទួលស្គាល់សកម្មភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងរបៀបដែលពួកគេបានរួមចំណែកដល់ស្ថានភាពជម្លោះ។ ការទទួលខុសត្រូវផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវឱកាសក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ និងរីកចម្រើនជាមនុស្សម្នាក់។
- ទំនាក់ទំនងស្នេហា៖ ការបង្កើតការសន្ទនាដោយស្មោះ និងបើកចំហគឺចាំបាច់សម្រាប់ការផ្សះផ្សា។ បង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់អ្នកយ៉ាងច្បាស់ ស្តាប់ដោយការយល់ចិត្ត និងស្វែងរកការយល់អំពីទស្សនៈរបស់អ្នកដទៃ។
ចូរយើងចងចាំថា ការអភ័យទោសមិនមែនជាទង្វើងាយស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែអំណាចនៃការផ្លាស់ប្តូររបស់វាផ្តល់ឱ្យយើងនូវលទ្ធភាពនៃការព្យាបាលរបួស និងពង្រឹងទំនាក់ទំនងកាន់តែរឹងមាំ។ ដោយការរស់នៅក្នុងការផ្សះផ្សា យើងរំដោះខ្លួនយើងពីការអាក់អន់ចិត្ត ហើយបើកទ្វារទៅកាន់ជីវិតដ៏ពេញលេញ និងមានន័យជាង។
ការអភ័យទោសជារបៀបរស់នៅ៖ គន្លឹះដើម្បីរក្សាអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោសឱ្យជាប់លាប់ និងពិតប្រាកដ
ការអភ័យទោសគឺជាគុណធម៌ជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងជីវិតរបស់គ្រិស្តបរិស័ទគ្រប់រូប។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងឲ្យអភ័យទោសដល់បងប្អូនយើងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ដូចព្រះបានអត់ទោសឲ្យយើងដែរ ។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចរក្សាអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោសយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន និងពិតប្រាកដក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? នៅទីនេះខ្ញុំចែករំលែកគន្លឹះជាក់ស្តែងមួយចំនួន៖
1. បណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប៖ ទទួលស្គាល់កំហុសរបស់អ្នកហើយទទួលយកកំហុសរបស់អ្នកមុននឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ។ ការបន្ទាបខ្លួនគឺជាជំហានដំបូងឆ្ពោះទៅរកការអភ័យទោស ព្រោះវាជួយអ្នកឱ្យយល់ថាយើងទាំងអស់គ្នាមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយត្រូវការសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពីព្រះ។
2. រៀនបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត៖ ការអាក់អន់ចិត្តគឺដូចជាខ្សែសង្វាក់ដែលធ្វើអោយយើងចងជាប់នឹងអតីតកាល។ ប្រសិនបើយើងចង់រស់នៅក្នុងជីវិតនៃការអភ័យទោសឥតឈប់ឈរ វាជារឿងសំខាន់ដើម្បីរៀនបោះបង់ការអាក់អន់ចិត្ត និងរំដោះខ្លួនយើងពីចំណងដែលរារាំងយើងពីការអត់ទោស។ សូមចាំថា ការអត់ទោសមិនមែនមានន័យថាជាការបញ្ជាក់នូវទង្វើរបស់អ្នកដទៃនោះទេ ប៉ុន្តែជាការដោះលែងខ្លួនយើង ហើយជឿជាក់ថាព្រះនឹងធ្វើយុត្តិធម៌។
3. អនុវត្តការអធិស្ឋាន និងការឆ្លុះបញ្ចាំង៖ លះបង់ពេលវេលាប្រចាំថ្ងៃដើម្បីអធិស្ឋាន និងសញ្ជឹងគិតលើការអភ័យទោស។ សូមព្រះប្រទានដល់អ្នកនូវចិត្តអាណិតអាសូរ និងអត់ទោស។ ផងដែរ សូមគិតអំពីការអភ័យទោសដែលអ្នកបានទទួលពីព្រះ និងរបៀបដែលអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដូចគ្នានេះដល់អ្នកដទៃ។ ការអធិស្ឋាន និងការត្រិះរិះពិចារណានឹងជួយអ្នកពង្រឹងអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកចំពោះការអភ័យទោសឥតឈប់ឈរ និងពិតប្រាកដ។
ការអភ័យទោសជាការឆ្លើយតបចំពោះព្រះគុណ៖ ឥទ្ធិពលលើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ និងអ្នកដទៃ
ការអភ័យទោសគឺជាការបង្ហាញដ៏មានអានុភាពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ដែលមានសក្តានុពលក្នុងការផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់យើង និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ និងអ្នកដទៃ។ នៅពេលដែល យើងជួបប្រទះនូវព្រះគុណរបស់ព្រះ ដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវការអត់ទោសដែលមិនអាចទទួលយកបាន នោះយើងត្រូវបានហៅឱ្យឆ្លើយតបតាមរបៀបដូចគ្នាចំពោះអ្នកដែលបានធ្វើបាបយើង។ ការអត់ទោសរំដោះយើងពីទម្ងន់នៃការអាក់អន់ចិត្ត និងអនុញ្ញាតឱ្យយើងរស់នៅដោយសន្តិភាព និងភាពសុខដុមជាមួយអ្នកដទៃ។
នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ ការអភ័យទោសដើរតួនាទីជាមូលដ្ឋាន។ តាមរយៈការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាង យើងបានទទួលព្រះគុណរបស់ព្រះ និងការអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់យើង។ តាមរយៈការអភ័យទោសដល់យើង ព្រះបង្ហាញយើងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌរបស់ទ្រង់ ហើយអញ្ជើញយើងឲ្យឆ្លើយតបតាមរបៀបដូចគ្នា។ ការអត់ទោសមិនត្រឹមតែផ្សះផ្សាយើងជាមួយទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងអនុញ្ញាតឱ្យយើងជួបប្រទះនូវភាពស្និទ្ធស្នាលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាមួយអ្នកបង្កើតរបស់យើង។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងទទួលស្គាល់ការពឹងផ្អែករបស់យើងលើព្រះ និងអំណាចរបស់ទ្រង់ក្នុងការកែប្រែជីវិតរបស់យើង និងព្យាបាលរបួសផ្លូវចិត្តណាមួយ។
ដូចគ្នាដែរ ការអភ័យទោសមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ។ នៅពេលយើងអត់ទោសឱ្យអ្នកដែលបានធ្វើខុស យើងកំពុងបំបែកវដ្តនៃការអាក់អន់ចិត្ត និងការសងសឹក។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នេះ យើងបើកទ្វារទៅកាន់ ការផ្សះផ្សា និងការស្ដារឡើងវិញនូវទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ លើសពីនេះទៅទៀត ការអភ័យទោសជួយយើងឲ្យរួចពីទម្ងន់ផ្លូវចិត្ត ហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងរស់នៅដោយសន្តិភាព និងសេរីភាព។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងអាចបណ្ដុះនូវវប្បធម៌នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការអាណិតអាសូរ និងការយល់ចិត្តក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ។
សំណួរនិងចម្លើយ។
សំណួរ៖ តើអ្វីទៅជាការអត់ទោសតាមគម្ពីរ?
ចម្លើយ៖ ការអភ័យទោសតាមព្រះគម្ពីរសំដៅលើសមត្ថភាពរបស់មនុស្សក្នុងការរំដោះអ្នកដទៃពីកំហុស ការអាក់អន់ចិត្ត និងផលវិបាកនៃសកម្មភាពរបស់ពួកគេ។
សំណួរ៖ តើអ្វីជាសារៈសំខាន់នៃការអភ័យទោសនៅក្នុងបរិបទព្រះគម្ពីរ?
ចម្លើយ៖ ការអភ័យទោសគឺមានសារៈសំខាន់បំផុតនៅក្នុងបរិបទព្រះគម្ពីរ ចាប់តាំងពីព្រះបានបង្ហាញយើងនូវព្រះគុណ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏មិនចេះអស់របស់ទ្រង់ដោយការអត់ទោសបាបរបស់យើង។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនយើងឲ្យអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃជាទង្វើនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការផ្សះផ្សា
សំណួរ៖ តើអ្វីជាឧទាហរណ៍ខ្លះនៃការអភ័យទោសក្នុងព្រះគម្ពីរ?
ចម្លើយ៖ ព្រះគម្ពីរពោរពេញដោយរឿងរ៉ាវនៃការអភ័យទោស។ ជាឧទាហរណ៍ នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ យើងឃើញពីរបៀបដែលយ៉ូសែប អត់ទោសឱ្យបងប្អូនរបស់គាត់ចំពោះការលក់គាត់ទៅជាទាសករ។ នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ព្រះយេស៊ូវបានអត់ទោសដល់ស្ត្រីដែលផិតក្បត់ ហើយទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋានឲ្យអ្នកប្រហារជីវិតរបស់នាង ពេលនៅលើឈើឆ្កាង។
សំណួរ៖ តើយើងអាចទទួលការអភ័យទោសពីព្រះតាមព្រះគម្ពីរដោយរបៀបណា?
ចម្លើយ៖ យោងតាមព្រះគម្ពីរ យើងអាច ទទួលបាន ការអភ័យទោសពីព្រះ តាមរយៈការប្រែចិត្តដោយស្មោះ និងជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង ហើយបែរទៅរកព្រះសម្រាប់ការអភ័យទោស នោះទ្រង់បានប្រទានព្រះគុណរបស់ទ្រង់ និងការអត់ទោសដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌដល់យើង។
សំណួរ៖ តើអ្វីជាតួនាទីនៃការអភ័យទោសនៅក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង?
ចម្លើយ៖ ការអភ័យទោសដើរតួនាទីជាមូលដ្ឋានក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ព្រោះវាអនុញ្ញាតឱ្យយើងព្យាបាលរបួស ស្តារទំនុកចិត្ត និងឈានដល់ការផ្សះផ្សា។ តាមរយៈការអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយបើកទ្វារដើម្បីកសាងទំនាក់ទំនងដែលមានសុខភាពល្អ និងចុះសម្រុងគ្នា។
សំណួរ៖ តើមានលក្ខខណ្ឌណាមួយសម្រាប់ការអត់ទោសតាមគម្ពីរទេ?
ចម្លើយ៖ យោងតាមព្រះគម្ពីរ ការអភ័យទោសត្រូវតែផ្តល់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈ ឬសកម្មភាពរបស់អ្នកដ៏ទៃឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅក្នុង ម៉ាថាយ 6:14-15 ថា៖ «ដ្បិតបើអ្នកអត់ទោសឲ្យមនុស្សនូវការរំលងរបស់ពួកគេ នោះព្រះវរបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌នឹងអត់ទោសឲ្យអ្នកដែរ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោសអោយមនុស្សលោកទេ នោះព្រះបិតារបស់អ្នកក៏មិនអត់ទោសអោយអ្នកដែរ។
សំណួរ៖ តើព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីការអភ័យទោសដល់ខ្លួនយើង?
ចម្លើយ៖ ទោះជាព្រះគម្ពីរមិនបានចែងយ៉ាងច្បាស់អំពីគោលគំនិតនៃការអភ័យទោសដល់ខ្លួនយើងក៏ដោយ ក៏វាបង្រៀនយើងថា ព្រះមានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា ហើយបានអត់ទោសឲ្យយើង។ នេះបញ្ជាក់ថា នៅពេលយើងប្រែចិត្ត ហើយសុំព្រះអភ័យទោស យើងត្រូវទទួលយក ហើយជឿលើការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ ដោយបន្សល់ទុកនូវកំហុស និងវិប្បដិសារី។
សំណួរ៖ តើយើងអាចបណ្តុះអាកប្បកិរិយានៃការអភ័យទោសក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងដោយរបៀបណា?
ចម្លើយ៖ ដើម្បីបណ្ដុះនូវអាកប្បកិរិយានៃការអត់ទោសនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង វាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការត្រាំក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការអនុវត្តនៃការស្រឡាញ់ និងការអត់ទោសឱ្យអ្នកដទៃ យើងអាចអនុញ្ញាត សូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបណ្តុះ ដួងចិត្តរបស់យើង និងជួយយើងឱ្យរស់នៅក្នុងជីវិតពោរពេញដោយការអភ័យទោស និងព្រះគុណ។
ការសន្និដ្ឋាន
សរុបមក ការអភ័យទោសនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាការបង្រៀនជាមូលដ្ឋានដែលលើកទឹកចិត្តយើងឱ្យគិតអំពីសកម្មភាពរបស់យើង ហើយស្វែងរកការផ្សះផ្សាជាមួយមនុស្សជាតិរបស់យើង និងជាមួយព្រះ។ តាមរយៈរឿងព្រះគម្ពីរ យើងអាចដឹងគុណពីរបៀបដែល ការអភ័យទោស ជាផ្នែកសំខាន់នៃ ទំនាក់ទំនង រវាង ព្រះ និងមនុស្សជាតិ ដោយបម្រើជាធនធាន ដើម្បីព្យាបាលរបួស និងស្ដារសន្តិភាពឡើងវិញ។
យើងរកឃើញឧទាហរណ៍ជាច្រើននៃការអភ័យទោសនៅក្នុងរឿងរបស់តួអង្គក្នុងព្រះគម្ពីរ ដូចជាយ៉ូសែប ដែលបានអត់ទោសឱ្យបងប្អូនរបស់គាត់ ទោះជាគាត់រងការក្បត់ក៏ដោយ ឬព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ដែលបានអត់ទោសឱ្យអស់អ្នកដែលបានឆ្កាងគាត់។ រឿងទាំងនេះបង្រៀនយើងថា ការអភ័យទោសគឺជាសកម្មភាពដ៏មានឥទ្ធិពលដែលរំដោះយើងពីការអាក់អន់ចិត្ត និងអនុញ្ញាតឱ្យយើងទទួលបានបទពិសោធន៍ពីព្រះគុណដ៏ទេវភាព។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាក៏សំខាន់ផងដែរក្នុងការយល់ថា ការអភ័យទោសមិនមានន័យថាការអត់ឱន ឬមិនអើពើនឹងភាពអយុត្តិធម៌នោះទេ។ ព្រះគម្ពីរបានហៅយើងឱ្យប្រឈមមុខនឹងអំពើអាក្រក់ និងស្វែងរកយុត្តិធម៍ ប៉ុន្តែក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ដើម្បីអភ័យទោសឱ្យអ្នកដែលបានធ្វើបាបយើងយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ការអភ័យទោសមិនមែនជាទង្វើងាយស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាអាណត្តិដ៏ទេវភាពដែលអញ្ជើញយើងឱ្យរីកចម្រើននៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្តា។
នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ការអភ័យទោសផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីព្យាបាលទំនាក់ទំនងដែលខូច ស្ដារឡើងវិញនូវភាពសុខដុមរមនា និងរស់នៅក្នុងសន្តិភាពជាមួយខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃ។ វាជំរុញឱ្យយើងបោះបង់ចោលការចង់សងសឹក ហើយបើកចិត្តដើម្បីផ្សះផ្សាគ្នា។ តាមរយៈការអភ័យទោស យើងមិនត្រឹមតែរំដោះអ្នកដទៃពីកំហុសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏រំដោះព្រលឹងរបស់យើងចេញពីបន្ទុកនៃការអាក់អន់ចិត្តផងដែរ។
នៅទីបំផុត ការអភ័យទោសនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបង្ហាញយើងនូវផ្លូវទៅកាន់ជីវិតដ៏ពេញលេញ និងមានន័យ។ វារំឭកយើងថា សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះគឺតែងតែមាន ហើយថាតាមរយៈការអភ័យទោស យើងអាចជួបប្រទះការបន្ត និងការស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ សូមឲ្យសារលិខិតនេះស្ថិតស្ថេរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ហើយជំរុញយើងឲ្យស្វែងរកការផ្សះផ្សា និងការអភ័យទោសក្នុងរាល់អន្តរកម្មរបស់យើង។