مذهب در دوران استعمار در مستعمرات جنوب نقش اساسی در زندگی روزمره ساکنان داشت. کلیسای کاتولیک تأثیر شدیدی بر جامعه داشت و کلیساها را تأسیس کرد و ایمان را در میان مهاجران ترویج داد. از طریق بشارت، ارزش ها و باورهای دینی منتقل شد که به شکل گیری هویت فرهنگی که ریشه در ایمان داشت کمک کرد. دین همچنین به عنوان ابزار کنترل اجتماعی و مشروعیت بخشیدن به قدرت استعماری عمل کرد. علیرغم تفاوت‌های قومی و فرهنگی، مذهب عنصری وحدت‌بخش در مستعمرات جنوب بود و آرامش معنوی و احساس اجتماع را برای مهاجران و بومیان فراهم می‌کرد.

وقتی به گذشته نگاه می کنیم، تعجب می کنیم که در آن زمان چه دینی رایج بوده است. کاوش در تاریخ و کشف اینکه چگونه باورها و اعمال مذهبی تمدن ها را شکل داده اند بسیار جذاب است. در این مقاله به بررسی ادیان اصلی گذشته می پردازیم و نگاهی عینی و آرام به این جنبه حیاتی زندگی بشر ارائه می دهیم.

مراقبت از زندگی در دین موضوعی ضروری است که سنت ها و آموزه های معنوی مختلف در طول تاریخ به آن پرداخته اند. از منظر شبانی، اهمیت ارزش گذاری و پاسداری از هر نوع زندگی به عنوان جلوه ای از احترام و محبت نسبت به خداوند و آفریده های او مورد تأکید قرار می گیرد. آموزه های دینی به تفکر و عمل در جهت حفاظت از حیات انسان، حیوان و گیاه دعوت می کند و در نتیجه تعادلی هماهنگ با محیط طبیعی و اجتماعی ایجاد می کند. به این معنا، مراقبت از زندگی ویژگی مقدسی به خود می گیرد و خواستار پایبندی به اصول اخلاقی و اخلاقی است که تصمیمات و اقدامات ما را به نفع کل زندگی هدایت می کند.